Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 9 ♥ AJ8543 ♦ 876 ♣ KQ7
♠ 7643 ♥ 6 ♦ 93 ♣ AT8642		♠ Q852 ♥ 72 ♦ KJT4 ♣ J53
	♠ AKJT ♥ KQT9 ♦ AQ52 ♣ 9

Nasz System:

¹ forsing do końcówki, albo ręka jednokolorowa na karach, albo pewne karty z fitem kierowym; tu: ręka zbyt silna na splinterowe 4♣, gdyby bowiem odpowiadający zareagował na taką zapowiedź negatywnymi 4♥, otwierający wciąż czułby się niedolicytowany

² 6♥, zachęcające, z kartą słabszą z sześciokartem kierowym N zapowiedziałby albo 4♥ (z przyzwoitym kolorem, jako że rebid partnera 2BA mógł zostać zalicytowany z tylko singlem kierowym), albo pytające 3♣ (z longerem nie najwyższej jakości)

^{3, 4} cuebidy

⁵ blackwood

⁶ jedna wartości z pięciu

Wspólny Język:

¹ odwrotka; alternatywą jest splinter 4♣, odwrotka daje jednak możliwość dowiedzenia się czegoś więcej o ręce partnera (generalnie obowiązuje zasada, iż splinter opóźniony to licytacja silniejsza niż splinter bezpośredni, należy jednak stosować się do niej elastycznie, antycypując dalszy przebieg licytacji po obu wariatkach początkowych)

² 6♥ i karta nadwyżkowa (N ma samodzielną odzywkę)

^{3, 4} cuebidy

⁵ blackwood

⁶ jedna wartości z pięciu

Gdy N wskaże samodzielną odzywkę z sześciokartem kierowym (albo zachęcającą rękę na kierach), jego partner nie wyhamuje licytacji przed szlemikiem. Grę premiową należy zapowiedzieć w kolor, a nie w bez atu, w rozgrywce może bowiem przyjść z pomocą możliwość zrobienia przebitki/-ek. Na pierwszy rzut oka wydaje się, iż 6♥ jest tu kontraktem granicznym, jako że jego powodzenie zależy od losu impasu karowego. W rzeczywistości szansa jest większa, choć optymalnie byłoby grać ten kontrakt z ręki e-S-a, kiedy to pierwszy wist w karo czy w pika rozwiązałby wszystkie problemy rozgrywającego. Po innym ataku S ściągnąłby natomiast ♠A K i przebił na stole pika, być może spadłaby w tym kolorze krótka (co najwyżej trzecia) dama. Kiedy zaś tak by się nie stało, rozgrywający zgrałby wszystkie atuty dziadka, ustawiając kontrolowany karowo-pikowy przymus przeciwko E. Szansa na sukces znacząco przewyższałaby zatem impasowe 50%. Oczywiście po hipotetycznym dojściu na ♣A gracz E mógłby wyjść karem, atakując jedną z opcji przeciwnika, kiedy jednak ten ostatni sprawdziłby uprzednio sytuację w pikach, wiedziałby, iż teraz należy zrobić w karach impas. Kiedy natomiast padłby pierwszy wist w trefle i odwrót ze strony E w karo, nieco większą szansę niż impas przeciwko ♦K oferowałby kolor pikowy (♠A K z góry, a potem ekspas przeciwko hipotetycznej ♠D w ręce W), ale S mógłby także postawić na swą znakomitą table presence.

Gorzej będzie w przypadku kontraktu 6♥(N), kiedy to pierwszy wist pikowy niewiele rozgrywającemu pomoże, zaś karowy od razu postawi go przed problemem. Ale po każdym innym ataku (także po pikowym) N sprawdzi najpierw piki, a potem zagra na kontrolowany przymus, co będzie równoznaczne z optymalnym wykorzystaniem przezeń swych szans. Słowem, szlemika w kiery należy uznać za kontrakt prawidłowy (gdy rozgrywa S) albo wręcz superprawidłowy (gdy rozgrywa N).

W tym wypadku ♦K siedzi w impasie, duża większość grających w kiery skompletuje zatem 12 wziątek. Bohaterem rozdania może zostać gracz E, który przeciwko 6♥(N) zaatakuje karem, co może sprowadzić rozgrywającego na manowce. Jeśli bowiem zawodnik ten zabije pierwszą lewę ♦A, to uratuje się jedynie wówczas, gdy po zaatutowaniu zrobi impas przeciwko ♠D.

W protokole rozdania dominować będą wpisy w wysokości 980 dla NS, z wyraźną – jak sądzę – przewagą nad jedynie końcówkowymi 480 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 6BA(NS), 12 lew; 990 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 10(NS);

♥ – 12 (NS);

♠ – 11 (NS);

BA – 12 (NS).