Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ K8 ♥ KT94 ♦ T74 ♣ KT64
♠ JT753 ♥ J83 ♦ AK ♣ J83		♠ 62 ♥ A62 ♦ Q862 ♣ A752
	♠ AQ94 ♥ Q75 ♦ J953 ♣ Q9

¹ kontra sputnik, przyrzeka kiery, po uprzednim pasie także we Wspólnym Języku zapowiedź absolutnie jednoznaczna

² naturalne, dobrze oddaje charakter karty E, alternatywą jest wskazująca maksymalną rękę rekontra, lecz w tego typu sytuacjach bardzo często chodzi o to, aby jak najszybciej powiedzieć 1BA; i tak strona, która jako pierwsza to uczyni, zazwyczaj jest w rozdaniu górą

³ gdyby N był pewny, iż otwarcie partnera było pełnowartościowe (a tak byłoby, gdyby padło ono na pierwszej lub drugiej ręce), mógłby zaryzykować nadwyżkową, karną kontrę (ma 9 PC, i to ładne, bo w postaci trzech króli)

Wiedziałby bowiem wówczas, iż jego strona ma w rozdaniu przewagę siły nad przeciwnikami, minimum 21:19 PC (oczywiście, partner mógł dać otwarcie z tylko 11 PC, wówczas jednak powinien posiadać albo dobre honory, albo/i longera w treflach). W takich okolicznościach warto byłoby 1BA przeciwników skontrować, zwłaszcza iż różnica not pomiędzy 50 a 100 dla strony NS będzie z pewnością niebagatelna. Rzecz jasna od czasu do czasu przeciwnicy swoje 1BA wygrają, szczególnie iż wiele może zależeć od celności pierwszego wistu oraz dokładności dalszej obrony. To jednak turniej na maksy i aż turniej na maksy…

Teraz jednak, gdy trzecioręczne otwarcie e-S-a mogło być z powodzeniem podlimitowe, N nie powinien kusić losu, tylko na ostatniej ręce spasować. Tak czy owak, siły obu stron są w tym rozdaniu wyrównane, a założenia równe – przedpartyjne, często zatem już samo wzięcie zapisu na swą stronę, niezależnie od jego wysokości, zapewni notę powyżej średniej. Tak jest i w tym wypadku – protokół tego rozdania powinny wypełnić niewysokie wpisy na obu burtach.

Przeciwko 1BA(E) S wyjdzie najprawdopodobniej blotką karową – i będzie atak tak samo dobry jak każdy inny. Rozgrywający dysponuje bowiem pięcioma lewami: trzema karowymi, kierową i treflową – i niezależnie od tego, czy spróbuje wyrobić piki, czy trefle, bez poważnego błędu ze strony przeciwników nic więcej nie wskóra. Wpadnie zatem bez dwóch, za 100. Tyle samo lew – osiem – powinna wziąć strona NS, gdyby to jej przedstawiciel powiedział jako pierwszy 1BA i rozgrywał ten kontrakt. Oczywiście rozgrywający musiałby wykonać parę trafnych posunięć, na przykład po zabiciu pierwszego wistu ♠W – w dobrej ręce – najlepiej byłoby zagrać następnie w kara. A potem kontynuować ten kolor. W rzeczywistości pierwszy wist może z powodzeniem nastąpić w blotkę pikową, wówczas pierwszą lewę weźmie ♠8 na stole. I wtedy jednak, aby wziąć osiem lew, gracz S (jeśli to on będzie rozgrywającym) będzie musiał trafnie wyłapać ♥W. Inaczej odda trzy kara, trefla i dwa kiery, będzie przeto musiał zadowolić się jedynie swoim.

Najczęściej w protokole rozdania znajdą się zatem wpisy 100, 120 i 90 dla NS; mimo absolutnej równowagi sił tych po drugiej stronie będzie dużo, dużo mniej.

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS,WE!);

♦ – 8 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (NS).