Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ AK973 ♥ K852 ♦ ♣ 7543
♠ T862 ♥ QT74 ♦ 98 ♣ 986		♠ 5 ♥ 3 ♦ JT76543 ♣ AQJ2
	♠ QJ4 ♥ AJ96 ♦ AKQ2 ♣ KT

¹ przede wszystkim, aby zbadać możliwość ewentualnej obrony, WE znajdują się przecież w założeniach korzystnych

² S jest zbyt silny, by wyczekująco spasować, ponadto nie ma pewności, czy ewentualne 3♦ z kontrą mimo wszystko nie byłyby dla przeciwników opłacalne (byłyby! – nawet po optymalnej obronie kosztowałyby ich tylko 500 – za wpadkę z kontrą bez trzech), S kontruje zatem, aby wskazać dużą kartę i wywołać wydłużenie pikowe albo kiery

³ mniej więcej z bilansu, partner może mieć „tylko” nadwyżkową kartę treflowo-kierową

⁴ S ma prawie pół odzywki w karach, a jego partner prawie na pewno krótkość w tym kolorze, ponadto za zapowiedzią E – z tak słabym kolorem – musi się kryć duży układ, z czego z kolei wynika, iż także longery strony NS dzielą się w tym rozdaniu niestatystycznie

albo:

¹ przede wszystkim, aby zbadać możliwość ewentualnej obrony, WE znajdują się przecież w założeniach korzystnych

² z taakimi karami kusząca alternatywa – i to nie tylko dlatego, iż gra toczy się w turnieju na maksy

³ N powinien przyjąć, iż partner wie, co robi, zresztą nawet przy wielkim bez atu w jego ręce nie ma jeszcze bilansu na prawidłowego szlemika

Istotnie, na NS nie ma bilansu na prawidłową grę premiową, przeto wystarczy tylko, aby gracze tej linii nie dali się ponieść popularnej idei (ale też przestrodze), iż po zaporach karta rośnie! Tu skaczące 3♦ E – przy trzech najstarszych honorach tego koloru w ręce e-S-a – znamionują wręcz coś przeciwnego, tj. niezwykłe, niekorzystne dla strony NS układy. Należy zatem spokojnie zatrzymać się w końcówce: kierowej, pikowej albo bezatutowej.

W związku z tym, co powiedziano wyżej, rozgrywający powinien też rozegrać bezpiecznie kiery: asem, a potem blotką do ósemki w ręce N, szansa na to, iż W posiada w tym kolorze ♥D 10 x x będzie bowiem istotnie wyższa niż zazwyczaj. Standardowa gra turniejowa: ♥K, a potem blotka do waleta w ręce S, sprawi więc, iż rozgrywający będzie musiał oddać dwie wziątki w tym kolorze. Po bezpiecznym rozwiązaniu kierów N weźmie zaś pewne 11 lew w ten kolor, a jego partner – w bez atu.

Teoretycznie rzecz ujmując, można tu wziąć 12 lew, grając w piki, aby taki cel osiągnąć, rozgrywający musiałby się jednak poruszać absolutnie w widne karty, tj. założyć, że W ma ♥D 10 x x oraz cztery piki. Mógłby wówczas albo przebić w dziadku trzecią rundę trefli, albo wyrobić sobie trzecią lewę kierową ekspasową przebitką w ręce (po uprzednim wyrzuceniu stamtąd dwóch blotek kierowych na kara). W praktyce ani jedno, ani drugie nie będzie specjalnie naturalne.

W protokole tego rozdania znajdą się przede wszystkim wpisy 650 oraz 660 dla NS, niektóre duety tej linii na pewno wespną się jednak zbyt wysoko i oddadzą przeciwnikom 100 punktów.

Minimaks teoretyczny: 6♠(NS), 12 lew; 1430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 11 (NS);

♠ – 12 (NS);

BA – 11 (NS).