Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ Q8 ♥ 8 ♦ Q9863 ♣ A8532
♠ 9654 ♥ 9752 ♦ K52 ♣ KQ		♠ AT72 ♥ AKT4 ♦ T ♣ JT97
	♠ KJ3 ♥ QJ63 ♦ AJ74 ♣ 64

¹ dwukolorówka 5⁺–5⁺ na młodszych, karta niezbyt modelowa, przede wszystkim ze względu na nie najlepszą jakość longerów (brak honorów środkowych), przed partią – i w turnieju na maksy – takie otwarcie jest jednak jak najbardziej dopuszczalne

² kontra wywoławcza na kolory starsze nieuprzywilejowująca żadnego z nich (inne, wykluczające się z powyższym, znaczenie takiej kontry to silna ręka w składzie zrównoważonym bądź quasi-zrównoważonym, propozycja kontrowania przeciwników; w obu wypadkach kolory starsze wskazuje się konwencyjnymi zapowiedziami 3♣ – starsze z przewagą kierów lub kolory te równej długości, oraz 3♦ – starsze z przewagą pików)

³ w takiej sekwencji kontra byłaby propozycyjna (3♦ e-S-a mogły być też zapowiedzią mniej czy bardziej wymuszoną, ratunkową), W musi więc zgłosić któryś ze swoich kolorów starszych

⁴ oczywiście, z zacinką w kierach, S nie przepycha się na 4♦, mimo czterokartowego fitu w tym kolorze, widzi bowiem duże szanse na położenie gry przeciwników

albo:

¹ dwukolorówka 5⁺–5⁺ na młodszych, karta niezbyt modelowa, przede wszystkim ze względu na nienajlepszą jakość longerów (brak honorów środkowych), przed partią – i w turnieju na maksy – takie otwarcie jest jednak jak najbardziej dopuszczalne

² jeśli kontra systemowo wskazywałaby silną kartę w składzie zrównoważonym lub quasi-zrównoważonym, S ma do dyspozycji konwencyjną zapowiedź 3♣ (starsze bez przewagi pików) albo pasa, a ponieważ dysponuje niewielką siłą i jedynie układem 4–4, powinien raczej na razie spasować, planując, że w następnym okrążeniu licytacji wywoławczo skontruje spodziewaną zapowiedź 3♦ e-S-a

³ tak też czyni

⁴ i znów W musi po prostu zgłosić jedną ze swoich starszych czwórek

⁵ także i w tej sekwencji S spasuje, mając dużą nadzieję na obłożenie gry przeciwników

I tak, 3♦(S) miałyby szansę zostać zrealizowane, najprawdopodobniej padłby pierwszy wist kierowy (no, może pikowy), zaś E zabiłby go królem i odszedł ♦10 (optymalnie dla broniących). Powiedzmy, iż S dodałby z ręki blotkę (mógłby też zabić ♦A, przebić na stole kiera i zagrać stamtąd pikiem), wówczas W wziąłby drugą lewę ♦K i połączył atuty po raz drugi. Rozgrywający zagrałby następnie w piki, przypuśćmy, że E zabiłby pierwszą rundę tego koloru asem i bezpiecznie odszedł pikiem. S ściągnąłby też swoją drugą wziątkę pikową, przebił w dziadku pika i zagrał stamtąd treflem (bądź ♣A i treflem). Broniący W utrzymałby się wówczas ♣D i musiałby połączyć atuty po raz trzeci, w tej lewie jednak…

… po zagraniu przez W ♦9 jego partner znalazłby się kierowo-treflowym przymusie atutowym. W zależności od tego, karty jakiego koloru by się pozbył, rozgrywający wyrobiłby sobie w nim przebitką dodatkową wziątkę.

Są też inne warianty gry, ta zawsze jednak powinna zakończyć się sukcesem rozgrywającego. Po optymalnej obronie ten ostatni będzie jednak musiał co nieco się napracować. Kontrakt 3♦(N) położyłby natomiast bezwarunkowo wist ♦10, po którym obrońcy byliby w stanie dosyć szybko trzykrotnie połączyć atuty.

Jeśli natomiast chodzi o kierową grę zawodnika W, to powinna ona bez trudu zostać ograniczona do siedmiu wziątek. Rozgrywający oddałby bowiem wtedy trefla, karo, dwa piki i dwie wziątki atutowe. O jedną lewę lepiej będzie się grało stronie WE w piki, wówczas bowiem jeden z jej przegrywających kierów będzie mógł zostać wyrzucony na ♦K lub trefla. Co więcej, obrońcy będą musieli się sprężyć, aby na trefle ręki E nie wyleciały od W dwa kiery. Powiedzmy, iż przeciwko 3♠(W) N zaatakuje w uzgodnione kara. Jego partner będzie wówczas musiał zabić asem i odwrócić w trefla, a N koniecznie pobić ♣A i wyjść w singlową ♥8. W zabije ♥A na stole, następnie zaś – przypuśćmy, ściągnie ♠A (gdy zagra pika dołem, dostanie przebitkę kierową), odblokuje ♣K z ręki i powtórzy atutem. Broniący S będzie wówczas musiał przejąć partnerową ♠D królem i kontynuować ♥D. Rozgrywający zabije ♥K w dziadku i zagra dobrego ♣W, ale S przebije go waletem atu i ściągnie kładącą kontrakt (3♠) wziątkę na ♥W. Jak widać, także obrona przeciwko pikowej grze strony WE nie jest banalna, na pewno więc niejeden grający w ten kolor skompletuje dziewięć lew. Gwoli kompletności analizy jeszcze dwie z możliwych sekwencji:

¹ pas możliwy lub, gdy para gra silnym otwarciem 2BA – konieczny

² kolory młodsze (systemowo wejście je wskazujące możliwe jest już nawet w poprzednim okrążeniu)

³ przede wszystkim ze względu na krótkość karową

albo:

¹ pas możliwy lub, gdy para gra silnym otwarciem 2BA, – konieczny

² minimalna kontra wywoławcza

W protokole rozdania możemy się zatem spodziewać przede wszystkim niewysokich zapisów po stronie NS: 110, 50 oraz 100 (kierowe i pikowe częściówki strony WE nie będą raczej kontrowane), ale też – przynajmniej od czasu do czasu – efektownych i wysoko punktowanych 140 na linii WE.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE) z kontrą, 8 lew; 100dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (S!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8(WE);

BA – 7 (WE).