Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ 53 ♥ QT654 ♦ KQ84 ♣ 83
♠ K982 ♥ AJ32 ♦ 7 ♣ J652		♠ J4 ♥ K ♦ J9653 ♣ KQT94
	♠ AQT76 ♥ 987 ♦ AT2 ♣ A7

¹ nie polecam otwarcia 2BA na młodszych – ze względu figury w kolorach krótkich oraz niekorzystne założenia

² półforsujące, także po uprzednim pasie

³ naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym

⁴ naturalne, pięć kierów, zazwyczaj powinien to być sześciokart albo pięciokart bardzo dobrej jakości, tu N wykorzystuje jednak fakt, iż jest po pasie, zasadniczo nie może zatem posiadać sześciu kierów, gdyż z taką kartą dałby otwarcie 2♥ albo 2♦ multi

⁵ z kolei S dyskontuje fakt, iż będący po pasie partner nie odpowiedział na otwarcie 1♠ – 2♥, jest zatem słaby, na końcówkę nie ma więc szansy

Jak jednak widać, odradzane przeze mnie graczowi E otwarcie dwukolorowymi 2BA okazałoby się dla jego strony bardzo korzystne. Po pierwsze, WE mogliby po nim walczyć do wysokości wychodzących im bezproblemowo 3♣, każdą wyższą grę przeciwników byliby już natomiast w stanie obłożyć. Inna sprawa, że po ewentualnych 2BA E – S szedłby 3♠, zaś W mógłby przelicytować je 4♣.

Po pierwszoręcznym pasie E licytacja wytempuje się zaś tak, iż graczowi temu nie będzie łatwo jej ożywić, choćby wyprzedzająco. Musiałby zatem uczynić to – tj. wejść 2BA – czy to po 1BA e-N-a, czy to po jego 2♥; w obu wypadkach byłoby to wszakże szalenie niebezpieczne. Raczej więc gracz E będzie już pasował do końca licytacji, a ta wygaśnie na szczeblu 2♥. Gdyby jednak wykazał nadzwyczajny hart ducha, jego partner powiedziałby 3♣, które S przelicytowałby najprawdopodobniej 3♥.

Tymczasem, jak już wspomniałem, 3♣ są na linii WE pewne. Przeciwko kierowej grze e-N-a E wyjdzie natomiast na pewno ♣K. Aby położyć grę, broniący będą musieli zmontować przebitkę karową, E będzie zatem musiał wyjść w ten kolor albo w drugiej lewie – jeśli jego ♣K zostanie przez rozgrywającego przepuszczony – albo w lewie trzeciej, gdy gracz N zabije ♣K asem i zagra ♥9 wkoło. Inaczej rozgrywający ograniczy swoje przegrywające do dwóch atutów, trefla i pika, skompletuje zatem lew dziewięć.

I jeszcze pikowa gra e-S-a, gdy po jego rebidzie 2♣ partner zgłosi negatywny wybór koloru 2♠. Przeciwko temu kontraktowi W wyjdzie w singla karo i aby skompletować swoje, gracz S musiałby wziąć pierwszą lewę w ręce i zagrać stamtąd ♠A i ♠D. Niezbyt to naturalne, można zatem wnosić, iż takie gry będą na ogół przegrywane, nawet bez dwóch – po dalszej optymalnej obronie, gdy gracz S weźmie pierwszą lewę na stole i wykona w ręce impas ♠D. Trefl ze strony W otworzy wówczas drogę do skrótu i wpadki bez jednej, mały kier natomiast uruchomi obustronne przebitki, owocujące wpadką bez dwóch.

W protokole rozdania znajdą się zatem tak zapisy 110, a nawet 140 dla NS, jak i 100 tamże [4♣(WE) bez jednej] oraz wpadkowe 50 i 100 dla WE (a może też 110 tamże, za 3♣ swoje).

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS) z kontrą, 8 lew albo 3♠(NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8(NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 6 (NS,WE!).