Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ A984 ♥ T62 ♦ 96 ♣ AQ53
♠ Q5 ♥ AJ7 ♦ KJ2 ♣ JT864		♠ KT32 ♥ KQ954 ♦ A8 ♣ K7
	♠ J76 ♥ 83 ♦ QT7543 ♣ 92

¹ nie najładniejsze 12 PC, wartość ręki podnosi jednak dobry fit kierowy

² rewers 5⁺♥–4♠

³ po rebidzie otwierającego wartość rękiW wyraźnie wzrosła, głównie ze względu na ♠D x, nie powinien więc w tym momencie skakać na 4♥, tylko zapowiedzieć pytające 2BA bądź uzgodnić kiery zapowiedzią 3♥ (nie tyle jednoznacznie zachęcającą, co niezniechęcającą)

⁴modelowo układ 4–5–2–2 oraz brak kolejnej wyraźnej nadwyżki, po 3♥ partnera przyrzeka ponadto nie najgorszą kartę w ramach minimum poprzedniej zapowiedzi (15–16 PC), E miał tu bowiem też do dyspozycji odzywkę 4♥

Końcówka kierowa będzie tu na pewno kontraktem najpopularniejszym, trafią się też jednak na pewno dograne w bez atu. Przy grze w kolor do oddania będą jedynie dwa czarne asy, nie będzie też żadnej palcówki w treflach, jako że N posiada w tym kolorze asa z damą. Jeśli jednak S zdecydowałby się na pierwszy wist w atu, rozgrywający musiałby szybko zagrać w piki, aby przygotować przebitkę trzeciej rundy tego koloru na stole. Kiedy N pobije wówczas ♠D asem i powtórzy kierem, E utrzyma się w dziadku, po czym będzie musiał szybko przebić tam pika (co najwyżej zagrywając wcześniej w kara, nie będzie mu natomiast wolno ruszyć trefli). Od e-S-a spadnie wówczas pierwotnie trzeci ♠W, co wyfortuje dziesiątkę tego koloru w ręce rozgrywającego. W kolorach młodszych nie da się pobłądzić, w istocie E będzie już zatem miał gwarantowane 11 lew.

Gdyby ♠W nie spadł, sytuacja rozgrywającego nieco skomplikowałaby się (po optymalnej obronie, tj. wistach atutowych), miałby on bowiem w ręce przegrywającego pika. Musiałby zatem podjąć jakąś trafną decyzję, np. czy ryzykownie zaimpasować ♦D (po udaniu się tego manewru – pewne swoje, z szansą na nadróbkę po trafieniu trefli, jeśli jest to możliwe), czy też po prostu postawić na celne rozwiązanie trefli (równoważne utracie jakiejkolwiek szansy na nadróbkę). Oczywiście, bardziej szansowne byłoby rozwiązanie drugie, choć przy ♦D i ♣A D w ręceS do sukcesu prowadziłoby jedynie pierwsze. Istotne mogłoby być ponadto to, w ręce którego z obrońców pozostał ♠W. W tak późnym momencie rozgrywający byłby już jednak w posiadaniu wielu informacji o rozdaniu, które na pewno pomogłoby mu w podjęciu zwycięskiej decyzji. W rzeczywistości wszystko jednak dobrze leży, obejdzie się więc bez nadmiernego bólu głowy zawodnikaE.

Jeśli natomiast chodzi o ewentualny kontrakt 3BA, rozgrywany na ogół przez W, zawsze i bez większego trudu będzie można zrealizować go z nadróbką, a po pierwszym wiście pikowym nawet z dwoma.

W protokole rozdania będą jednak wyraźnie dominować minimaksowe wpisy 450 dla WE, te w wysokości 430, czy nawet – sporadycznie – 460, też się w nim jednak bez wątpienia trafią.

Minimaks teoretyczny: 5♥(WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 10 (WE).