Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ Q ♥ AJ864 ♦ T ♣ KQ7532
♠ A98 ♥ KT52 ♦ 98754 ♣ 6		♠ JT6 ♥ 73 ♦ QJ32 ♣ AT94
	♠ K75432 ♥ Q9 ♦ AK6 ♣ J8

¹ tak (na ogół) licytuje się w Polsce, choć klasyczna licytacja naturalna wymagałaby odpowiedzi 2tt

² naturalne, 5⁺♥–4⁺♣

³trudna decyzja, w zamian można by zapowiedzieć tak 3♥ (rebid 2♠ wykluczył obecność w ręce e-S-a trzech kierów), jak i 3♠ (sześć pików), odpowiadający ma jednak zrównoważony układ z dwoma pewnymi stoperami karowymi, a jego piki są słabiutkie; jeśli partner bardziej równy skład bez zatrzymania karowego, to po 3♥/♠ e-S-a nie dojdzie już raczej do 3BA, które wówczas mogą łatwo być optymalnym kontraktem strony NS

⁴ z układem 6–5 N dąży do gry w kolor…

⁵ … zaś S wybiera końcówkę w kiery

Tak też zakończyłoby się to rozdanie, gdyby odpowiadający zamiast 3BA zalicytował 3♥ czy 3♠, w pierwszym wypadku N podniósłby je bowiem do 4♥, a w drugim powtórzył trefle, zaś jego partner dokonał wyboru 4♥. Na tej podstawie można przyjąć, że w rozdaniu tym końcówka w kiery będzie kontraktem bardzo popularnym. A już bez najmniejszych wątpliwości – że jest to gra optymalna, wprawdzie nie wykładana, ale w praktyce jak najbardziej możliwa do zrealizowania. W przeciwieństwie do łatwych do położenia 4♠ i 5♣, a także 3BA, które po dosyć oczywistym ataku karowym powinny zostać obłożone bez dwóch.

Natomiast 4♥(N) zostałyby bezwarunkowo położone jedynie wówczas, gdy broniący szybko zmontowaliby przebitkę treflową, czyli po wiście ♣A i treflem bądź pikiem do asa w ręce W i odwrocie treflowym. Niezbyt to prawdopodobne, w rzeczywistości najczęściej padnie wist ♦D (albo atutowy). A wówczas rozgrywający ściągnie ♦A K, by wyrzucić z ręki pika, zagra z dziadka ♣W (na zasadzie, że w przypadku delikatnej sytuacji w kolorze atutowym należy rozpocząć od wyrabiania koloru bocznego) i będzie już na dobrej drodze do odniesienia sukcesu. Później bowiem przebije na stole trzecią rundę trefli damą atu i jeśli W nie dokona nadbitki, zaimpasuje kiery waletem w ręce, ściągnie ♥A i będzie grał dobre trefle. Jeszcze łatwiejsze będzie zadanie e-N-a, gdy W ♥D nadbije czy też wcześniej jego partner poda mu treflową przebitkę. A także jeśli E przepuści ♣W, a w drugiej rundzie tego koloru W przebije zagraną z dziadka blotkę treflową (dlatego m.in. pierwszą lewę treflową należy koniecznie rozpocząć waletem ze stołu). Tak czy owak, broniący dostaną tylko ♣A oraz dwie wziątki atutowe bądź – w pewnych wariantach – trzy kiery.

W protokole rozdania spotkamy zatem na pewno sporo zwycięskich dla strony NS wpisów w wysokości 420 punktów, ale też niemało zapisów wpadkowych 50 i 100 po stronie przeciwnej, przede wszystkim za przegranie przez NS firmowych, ale w tym wypadku dalekich od doskonałości 3BA, a także końcówek w piki.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).