Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ KJT962 ♥ 95 ♦ J85 ♣ 75
♠ Q83 ♥ KJ63 ♦ KQ43 ♣ Q6		♠ A54 ♥ A872 ♦ T72 ♣ KT8
	♠ 7 ♥ QT4 ♦ A96 ♣ AJ9432

¹ w korzystnych założeniach otwarcie jak najbardziej stosowne

¹ multi, w korzystnych założeniach otwarcie jak najbardziej stosowne

² do koloru partnera

³ piki

I tak WE mogliby tu zrealizować 3BA, ale najprawdopodobniej żaden z nich w ogóle nie zabierze głosu w licytacji. Inna sprawa, iż gdyby zabrał, skończyłoby się raczej na 4♥, a te można by już było obalić: zagrane przez E po naturalnym ataku singlem pikowym, a te z ręki W po wiście treflowym, również niespecjalnie odbiegającym od oczywistości. W tym drugim wypadku S musiałby jeszcze tylko na trzeciej ręce położyć kartę o oczko straszą od zagranej przez dziadka. A generalnie chodziłoby o to, aby rozgrywający nie mógł podegrać dwukrotnie kar z ręki E, wówczas bowiem zostałby zmuszony do oddania dwóch wziątek w tym kolorze (a ponadto trefla i pika).

Jak już jednak wspomniałem, na ogół w rozdaniu tym grane będą 2♠, czy to z ręki N, czy to S. W obu wypadkach staranna, choć dosyć łatwa obronna powinna doprowadzić do wpadki bez dwóch, za 100. Nie będzie to wprawdzie godziwa rekompensata za utraconą popartyjną końcówkę bezatutową, ale wobec potencjalnie przegrywanych przez stronę WE 4♥ – zapis całkiem niczego sobie…

W protokole rozdania winny dominować wpadkowe 100 po stronie WE.

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 9 (WE);

♥ – 9(WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 9(WE).