Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ QT64 ♥ AKQ9 ♦ QT ♣ KQ6
♠ ♥ T7543 ♦ J95 ♣ AT853		♠ KJ732 ♥ 82 ♦ K843 ♣ J9
	♠ A985 ♥ J6 ♦ A762 ♣ 742

¹ dwukolorówka Wilkosza

² 15–18 PC w składzie zrównoważonym, nieco lepsze od alternatywnej kontry

³ po dwukolorowym otwarciu W kolory na ogół źle się dzielą, graczS rezygnuje zatem z próby uzgadniania pików

albo:

¹ dwukolorówka Wilkosza

² 15–18 PC w składzie zrównoważonym, nieco lepsze od alternatywnej kontry

³ pytanie o starszą czwórkę

⁴ cztery kiery, niewykluczone cztery piki

⁵ cztery piki

¹ dwukolorówka kiery i inny

² naturalne, w tym wypadku, ze względu na solidne kiery, z jeszcze większym przekonaniem

³ uwagi jak poprzednio

¹ dwukolorówka kiery i inny

² naturalne, w tym wypadku, ze względu na solidne kiery, z jeszcze większym przekonaniem

³ pytanie o cztery piki

⁴ cztery piki są!

Po skontrowaniu przez e-N-a otwarcia 2♦ (Wilkosz) czy 2♥ (dwukolorówka z kierami) na ogół dojdzie do kontraktu 4♠, szansa na osiągnięcie 3BA będzie dużo mniejsza. Oczywiście trudno taką kontrę potępiać, po dwukolorowym otwarciu W gracz N może bowiem obawiać się bezatutowego zagrożenia karowego.

Tak czy owak, 3BA(NS) to łatwe i pewne dziesięć wziątek. Rozgrywający zagra na impas culbertsonowski piki, zwłaszcza po dwukolorowym otwarciu W będzie to krok aż nazbyt uzasadniony, weźmie zatem ostatecznie cztery kiery, trzy piki, dwa trefle i jedno karo. Będzie nawet w stanie wyrobić sobie drugą wziątkę karową, zagrywając do dziesiątki, i tak odda jednak wtedy trzy lewy: trefla, pika i karo właśnie. O drugiej nadróbce nie będzie więc mowy.

Do wygrania są też jednak 4♠(NS), tym bardziej że na podstawie licytacji rozgrywający będzie wiedział, że może się spodziewać longera atutowego w ręce E. Nie pociągnie więc ♠A z góry, tylko zagra blotkę z ręki S – do damy albo dziesiątki u e-N-a (bądź dowolnym pikiem z ręki N – byle nie do asa u e-S-a). Potem zaimpasuje obrońcy E drugą figurę pikową, w międzyczasie podegra dwa razy trefle, ściągnie też czwarty raz atu. W końcówce broniący E będzie musiał przebić swoim ostatnim atutem dobrego kiera lub figurę treflową e-N-a i wyjść w karo – spod króla. Rozgrywający będzie więc w stanie ograniczyć swoje przegrywające do dwóch atutów i ♣A.

Proszę zwrócić uwagę na fakt, że kara są w tym rozdaniu tzw. kolorem zamrożonym, to znaczy, że strona zagrywająca weń jako pierwsza traci lewę. Teoretycznie rzecz biorąc, obrońcy W nic zatem nie pomoże, gdy po dostaniu się do ręki ♣A wyjdzie blotką karową, rozgrywający będzie bowiem mógł wstawić z ręki dziesiątkę. Oczywiście powinien jednak tak zagrać – na szansę, że przeciwnik skusi. W końcówce, gdy w karo zagra E, N nie będzie już bowiem miał żadnej palcówki, tylko będzie musiał przepuścić to karo do damy w ręce. Zwycięsko, jak widać!

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim wpisy 630 i 620 dla NS, ale też 100 dla WE, niektóre końcówki pikowe zostaną bowiem mimo wszystko przegrane. Cóż, podział atu 5–0 jest nie tylko niecodzienny, ale i dla rozgrywającego nieprzyjemny. Łatwo więc wówczas o taką czy inną z jego strony niestaranność bądź po prostu mniejsze czy większe potknięcie.

Minimaks teoretyczny: 4BA(NS), 10 lew; 630 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8(NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 10(NS).