Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ Q9763 ♥ 76 ♦ Q982 ♣ A5
♠ K4 ♥ K2 ♦ AT73 ♣ KJ643		♠ AJT5 ♥ QJT ♦ J654 ♣ 92
	♠ 82 ♥ A98543 ♦ K ♣ QT87

¹ słabe dwa

albo:

¹ słabe dwa

² 15–18 PC w składzie zrównoważonym; tu nieco naciągane ale dopuszczalne

¹ multi

² do koloru partnera

³ kiery

⁴ wywołanie na kolory młodsze

¹ multi

² systemowo 15–18 PC w składzie zrównoważonym, tu nieco naciągane, ale dopuszczalne

Większość zawodników S otworzy tu licytację słabymi 2♥ bądź 2♦ multi, po czym wiele będzie zależało od tego, co zrobi następnie gracz W. Jak spasuje – co nie będzie wielkim błędem, ma bowiem raczej mało perspektywiczne, szczególnie po pasie partnera, 14 PC – to albo 2♥ utrzymają się i rozgrywający wpadnie bez dwóch, za 100, albo strona WE zagra 3♦, na które będzie mogła zawsze zrobić swoje, za 110 punktów. Agresywne (szczególnie, powtarzam, po pasie partnera) 2BA graczaW doprowadzą go natomiast do kontraktu 3BA.

Przeciwko tej grze obrońca N zaatakuje kierem, a jego partner, powiedzmy, lewę tę przepuści. E utrzyma się zatem ♥10 na stole, stamtąd zagra blotkę karo i zabije w ręce asem wstawionego przez e-S-a króla. Rozgrywający będzie miał duże szanse, aby wygrać swój mocno podlimitowy kontrakt, szczególnie że po licytacji będzie dobrze wiedział, jak co leży. Teoretycznie rzecz biorąc, będzie więc w stanie wziąć dwa kiery, dwa kara (w drugiej rundzie koloru zagra blotkę z ręki do waleta w dziadku), jednego trefla i trzy piki (po zaimpasowaniu ♠D w ręce e-N-a); uzyska też dziewiątą wziątkę z końcowej wpustki przeciwko W: albo wpuści go czwartą rundą pików na wist karowy (i dostanie dodatkową, trzecią, lewę w tym kolorze), albo wpuści go trzecią rundą kar i dostanie dodatkową lewę w pikach (czwartą). Istnieje jednak pewne niebezpieczeństwo, otóż rozgrywający będzie musiał wyrobić sobie drugą wziątkę w kierach, zanim zagra w trefle (a nawet przed zagraniem drugi raz w kara), inaczej N położy grę, jeżeli po zabiciu ♣W asem ściągnie ♦D i powtórzy treflem. W będzie w tym momencie dysponował tylko ośmioma wziątkami (trzy piki, kier, trzy kara i trefl), zaś S będzie czekał z ♥A i dwoma dobrymi treflami ♣D 8 (przedtem zaś broniący wezmą już ♣A i ♦D). Wynika z tego, że rozgrywka musi być niezwykle starannie wytempowana (♥10, karo do asa w ręce i ♥K!, poprzedzony co najmniej ściągnięciem ♠K), co jednak – przy układaniu planu gry – nie powinno być trudne do przewidzenia, zaplanowania i później zrealizowania. A nawet jeśli rozgrywający trochę zmyli trop, wcale nie jest powiedziane, że napotka na opisaną wyżej obronę ze strony gracza N, ta również nie jest bowiem bynajmniej banalna. Wynika z tego, że sporo kontraktów 3BA(WE) powinno zostać zrealizowanych, także wtedy, gdy rozgrywający nie będzie postępował dokładnie tak, jak trzeba.

W protokole rozdania spotkamy zatem przede wszystkim zapisy 100, 110, 120, 150 (za częściówki bezatutowe) oraz minimaksowe 400, wszystkie dla strony WE.

By unaocznić wspomniane problemy rozgrywającego, podkreślam, iż kontrakt 3BA(E) położyłby bezwarunkowo jedynie pierwszy wist w ♣10, podgrywający dziadkowe ♣K W i jednocześnie neutralizujący zabezpieczający wpływ drugiej ♣9 w ręce E.

Minimaks teoretyczny: 3BA(W!), 9 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 9 (WE);

♥ – 6 (NS,WE!);

♠ – 8 (WE);

BA – 9 (W!).