Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ J8 ♥ T653 ♦ AK6 ♣ K632
♠ AQ9 ♥ 742 ♦ Q975 ♣ T84		♠ KT6 ♥ Q98 ♦ J2 ♣ AJ975
	♠ 75432 ♥ AKJ ♦ T843 ♣ Q

¹ na pierwszej ręce otwarcie wątpliwe

² na drugiej ręce otwarcie wątpliwe

³ na trzeciej ręce otwarcie wątpliwe, ale dopuszczalne

⁴ półforsujące

⁵ gdyby S coś powiedział, poinformowałby partnera o normalnym otwarciu

albo:

¹ z tak słabymi pikami lepiej nie podejmować próby ewentualnego uzgodnienia tego koloru

albo:

albo nawet:

Cztery pasy też są możliwe, ale najczęściej któryś z graczy NES da jednak otwarcie: 1♣, 1♥ albo 1♠. Najczęściej dojdzie wówczas do kontraktu 1BA(N), choć czasem taki sam kontrakt będzie rozgrywany przez W, czyli przez stronę przeciwną. Przeciwko 1BA(N) E zaatakuje na pewno ♣7, wtedy rozgrywający utrzyma się singlową ♣D na stole, zgra ♥A, przejdzie do ręki ♦A, zrobi impas ♥W w dziadku, zgra ♥K, wróci do ręki ♦K i ściągnie fortę kierową. Siedem lew, zresztą byłyby one możliwe do zdobycia także po każdym innym pierwszym wiście. O ewentualnej nadróbce nie będzie jednak raczej mowy.

Natomiast przeciwko ewentualnemu 1BA(W) N wyjdzie w kiera i broniący w taki sam co opisany wyżej sposób odbiorą siedem lew: cztery kierowe i dwie karowe; dostaną też trefla, który to kolor w naturalny sposób będzie przecież wyrabiał rozgrywający. Słowem, pełna symetria, a jej skutkiem najpopularniejszymi wpisami w turniejowym protokole tego rozdania będą 90 (dużo częściej) oraz 100 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 1BA(NS), 7 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7(NS);

♠ – 7(NS);

BA – 7 (NS).