Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ KJ3 ♥ A54 ♦ AKQT5 ♣ 92
♠ AQ865 ♥ Q72 ♦ J9 ♣ K43		♠ T94 ♥ KT9 ♦ 643 ♣ QJT5
	♠ 72 ♥ J863 ♦ 872 ♣ A876

¹ karta zbyt silna tak na wejście 2♦, jak i na 1BA (mimo tylko 17 PC – w zasadzie pewne dwie lewy w pikach, a ponadto bardzo dobrej jakości pięciokart karowy)

² transfer na 2♠; karta słaba albo forsing do dogranej

³ w ten sposób N wskazał około 20 PC w składzie zrównoważonym (lub ekwiwalent lewowy)

Przeciwko 3BA(N) obrońca E wyjdzie rzecz jasna ♠9 – w kolor uzgodniony. Nawet jeśli gracz W lewę tę przepuści (będzie wiedział, że rozgrywający musi mieć ♠K) N będzie już miał wymagane dziewięć wziątek. Wejdzie bowiem na stół ♣A, a jeszcze lepiej ♦8 (po zgraniu ♦A K spadną od W ♦9 i ♦W) i zagra stamtąd pika do króla. Pięć kar, dwa piki, kier i trefl – złożą się na wymagane dziewięć wziątek. Kontrakt położyłby jedynie absolutnie nierealny pierwszy wist kierowy. Nawet po ♣D rozgrywający zabiłby ♣A na stole i zagrał stamtąd pika – do waleta w ręce. A potem pociągnął ♦A K z góry, wszedł drugi raz do dziadka ♦8 i ponownie podegrał piki. Trochę szczęścia w karach? Owszem, ale po licytacji, jaka miała miejsce, na dobrą sprawę musiał paść wist pikowy. To jednocześnie będzie nagroda dla zawodnika N, jego karta była bowiem za mocna tak na wejście 2♦, jak i na 1BA. Po pierwszoręcznym otwarciu W 1♠ była ona warta około 20 punktów. I tak właśnie zawodnik N ją zalicytował. Proszę zauważyć, iż tak po jego 2♦, jak i 1BA o dojściu do bardzo porządnych (szczególnie w praktyce) 3BA nie byłoby absolutnie mowy.

Protokół rozdania wypełnią wpisy: 600, 150 i 110 dla WE za – odpowiednio – końcówki bezatutowe, częściówki bezatutowe i częściówki karowe (dziewięć lew)

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (NS).