Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ QT7 ♥ AKT4 ♦ AQ8 ♣ 843
♠ 96532 ♥ 7 ♦ 42 ♣ AKJ65		♠ KJ4 ♥ Q532 ♦ KJT75 ♣ T
	♠ A8 ♥ J986 ♦ 963 ♣ Q972

¹ dwukolorówka Wilkosza

² naturalne, 15–18 PC w układzie zrównoważonym

³ do koloru partnera

¹ dwukolorówka piki i młodszy

² naturalne, 15–18 PC w układzie zrównoważonym

Przeciwko pikowej grze W obrońca N zaatakuje ♥A, a potem nie będzie dysponował wygodną kontynuacją, najprawdopodobniej zagra więc w trefla. Wstawioną przez S ♣D rozgrywający zabije wtedy ♣A w ręce i zagra pika do waleta w dziadku. S weźmie tę lewę ♠A i powtórzy kierem, którego rozgrywający przebije w ręce. Teraz zostanie zagrane karo do waleta (gdy N nie wskoczy asem) i ściągnięty ♠K. Wszystko leży dla rozgrywającego dobrze, ponadto będzie on o tym wiedział z licytacji, bez trudu ograniczy więc ograniczyć swoje przegrywające do dwóch pików, kiera i kara. W protokole rozdania winny więc znaleźć się w dużej liczbie minimaksowe wpisy w wysokości 140 dla WE.

Także jednak ewentualne 2BA e-N-a grałoby się całkiem przyzwoicie, tym bardziej że i on dobrze wiedziałby, gdzie co leży. Rozgrywający mógłby się wybronić bez jednej, nawet zatem gdyby został skontrowany, oddałby przeciwnikom tylko 100 punktów.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (N!);

♠ – 9 (WE);

BA – 7 (N!).