Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ K76 ♥ Q9 ♦ Q9876 ♣ QT3
♠ 92 ♥ J875 ♦ KT42 ♣ A86		♠ QJ85 ♥ A632 ♦ J5 ♣ KJ5
	♠ AT43 ♥ KT4 ♦ A3 ♣ 9742

¹ tylko 11 PC, ale to dwa asy i król, ponadto S ma dwie dziesiątki, pierwszoręczne otwarcie 1♣ można więc jak najbardziej zaakceptować

Przeciwko 1BA(N) obrońca E wyjdzie ♠D – i w ten sposób nieco ułatwi zadanie rozgrywającemu. I tak jednak, nawet będąc skazanym wyłącznie na własne siły, N mógłby ten swój niewysoki kontrakt zrealizować. Teraz też – gdy weźmie on pierwszą lewę ♠K w ręce, powinien wejść na stół ♠10 (albo ♦A) i zagrać stamtąd w trefle – do dziesiątki w ręce. A potem grać konsekwentnie w ten ostatni kolor – odda wprawdzie w nim trzy lewy, ale i sam wyrobi sobie fortę. A poza trzema pikami i treflem weźmie też kiera oraz dwa kara.

Wzięcie siedmiu lew jest tu więc możliwe, ale też na rozgrywającego czyhają pewne pułapki. Gdyby na przykład w drugiej lewie wszedł on do dziadka ♦A, a w trzeciej powtórzył stamtąd karem, to obrońca W nie zabiłby tej lewy ♦K. I potem już gracze WE mogliby doprowadzić do wpadki. Wzięliby bowiem ostatecznie trzy trefle, dwa kara i kiera i fortę pikową.

W protokołach rozdania znajdą się przede wszystkim niewysokie zapisy po obu stronach: 90 dla NS oraz 50 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 2♠(NS) z kontrą, 7 lew albo 2BA(N!) z kontrą, 7 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (N!).