Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 643 ♥ KQ4 ♦ AKT54 ♣ 83
♠ Q97 ♥ T3 ♦ Q9 ♣ KQ6542		♠ KJ ♥ A875 ♦ J62 ♣ AJT7
	♠ AT852 ♥ J962 ♦ 873 ♣ 9

¹ tylko dubel pik, E nie może zatem dać kontry wywoławczej

² jeśli NS grają kontrą poparciem, N oczywiście skontruje

³ naturalne, na pewno z fitem treflowym; w ten sposób E informuje partnera, iż nawet w zaistniałych okolicznościach widzi szanse na końcówkę (3BA w oparciu o robocze trefle)

⁴ negatywne, W końcówki nie widzi

⁵ w korzystnych założeniach S ma pełne prawo przepchnąć się na 3♦

albo:

¹ tylko dubel pik, E nie może zatem dać kontry wywoławczej

² kontra poparcie

³ silna karta

⁴ słabe, gdyby W widział szansę na końcówkę, powinien zalicytować coś innego (choćby niezniechęcającego pasa, rekontra partnera mówi bowiem o tym, że chce on walczyć co najmniej do szczebla 3♣)

Gracze WE – w ten czy inny sposób – zgłoszą aspiracje gry kontraktu 3♣. I rzeczywiście, łatwo by go zrealizowali, mają bowiem do oddania jedynie kiera, pika oraz dwa kara. Gracze NS mają jednak dwa uzgodnione kolory: kara i piki – w korzystnych założeniach któryś z nich przelicytuje więc na pewno 3♣ przeciwników 3♦ albo 3♠. I te staną się już kontraktem ostatecznym – raczej bez kontry, jako że E ma bardzo duży fit treflowy, wie też o sześciu kartach tego koloru w ręce partnera.

Obie gry strony WE – tak 3♦, jak i 3♠ – zostaną położone tylko bez jednej, ma ona bowiem do oddania trefla, kiera, karo oraz dwa piki. W protokole rozdania należy się zatem spodziewać następujących wpisów: 110 dla WE [3♣(WE) swoje], 50 dla WE [3♦ albo 3♠(NS) bez jednej] bądź – rzadko – 100 dla WE [3♦ albo 3♠(NS) z kontrą bez jednej].

Minimaks teoretyczny: 3♦(NS) z kontrą, 8 lew albo 3♠(NS), 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 8(NS);

♥ – 6 (NS,WE!);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (WE).