Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ KQT6 ♥ J985 ♦ AT2 ♣ 84
♠ AJ8 ♥ QT64 ♦ J87 ♣ 972		♠ 943 ♥ AK7 ♦ K543 ♣ Q53
	♠ 752 ♥ 32 ♦ Q96 ♣ AKJT6

¹ kontra negatywna

² siłowa

albo:

¹ kontra negatywna

² kontra propozycyjna

³ z ♣A K i ♦D x x przyjęcie jak najbardziej uzasadnione

albo:

¹ na trzeciej ręce przed partią otwarcie jak najbardziej dopuszczalne

² drury

³ do pasa

albo:

¹ na trzeciej ręce przed partią otwarcie jak najbardziej dopuszczalne

albo:

¹ na trzeciej ręce przed partią otwarcie jak najbardziej dopuszczalne

² kontra propozycyjna

³ z ♣A K i ♦D x x przyjęcie jak najbardziej uzasadnione

Rozdanie częściówkowe, ale – mimo dokładnej równowagi sił honorowych – z wyraźną przewagą strony NS, jeśli chodzi o potencjał wygrywający. Wynika on przede wszystkim z korzystnej dla tej strony lokalizacji honorów.

Najczęściej skończy się na 2BA(N). Jeśli przeciwko tej grze E zaatakuje ♥A, ♥K i kierem, a jego partner po utrzymaniu się ♥D odwróci w karo, broniący wezmą pięć lew i ograniczą przeciwnika do jedynie swojego. Po każdym innym pierwszym wiście (np. karowym) czy dalszej obronie rozgrywający będzie już w stanie zrobić nadróbkę (pięć trefli, trzy piki, ♦A) i zapisać sobie smakowite 150 punktów.

Po trzecioręcznym otwarciu e-N-a 2♠ – z czwórki, szczególnie przed partią jak najbardziej możliwym – licytacja wygaśnie na ogół w kontrakcie 2♠(N). Przeciwko tej grze E zaatakuje ♥A, a w drugiej lewie może wyjść w pika. I jeżeli teraz jego partner zabije tę lewę ♠A, to nawet gdy następnie wyjdzie w karo, rozgrywający będzie już mógł wziąć aż dziesięć lew. Wystarczy, że zabije ♦A, wyatutuje i zaimpasuje ♣D. Słowem, przy grze w piki z dobrej ręki e-N-a wzięcie dziewięciu lew jest w zasadzie pewne, a dziesięciu – całkiem możliwe.

W najgorszym położeniu znajdą się zawodnicy WE, gdy E wślizgnie się do licytacji wielce wątpliwą wywoławczą kontrą, bądź da czwartoręczne otwarcie 1♣, a jego parter zgłosi kontrę negatywną. Oczywiście i wówczas może dojść ostatecznie do kontraktu 2♠(N) czy 2BA(N), ale jeżeli obaj gracze tej ostatniej strony podejmą celne i odważne, ale – szczególnie w turnieju na maksy – jak najbardziej racjonalne decyzje, to skończy się na kontrakcie 2♦(E) z kontrą! A wówczas dojdzie do prawdziwej masakry przeciwników. S zaatakuje ♣A, a w drugiej lewie wyjdzie w pika. Powiedzmy, że rozgrywający zabije ♠A na stole i wyjdzie stamtąd w blotkę atu. N nie powinien się wówczas spieszyć ze wskoczeniem asem, tylko dołożyć ♦2. Gracz E wstawi wtedy z ręki ♦K i w lewie następnej powtórzy karem. N utrzyma się ♦10, ściągnie ♠K D i wyjdzie w trefla. Jego partner odbierze wówczas dwie wziątki w tym ostatnim kolorze, po czym zagra weń po raz czwarty. Jego partner przebije asem atu, więc pozostała w ręce e-S-a ♦D stanie się ósmą (!) wziątką obrony. Bez trzech! „Góral” – można powiedzieć – z niczego.

W protokole rozdania spotkamy jednak przede wszystkim niezbyt wysokie wpisy 120, 140, 150 i 170 dla NS, ale też od czasu do czasu efektowne 500 punktów po tej samej stronie.

Minimaks teoretyczny: 3♠(N!), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9 (N!);

BA – 8 (NS).