Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

	♠ AJ75 ♥ QJ942 ♦ 98 ♣ Q8
♠ 62 ♥ A85 ♦ QJ ♣ KJ9752		♠ KQ98 ♥ 103 ♦ AK10753 ♣ 10
	♠ 1043 ♥ K76 ♦ 642 ♣ A643

¹ przy założeniu, że jest to forsing tylko na jedno okrążenie, tak gra większość polskich par

² wskazanie kolorów starszych

³ alternatywnie E mógłby spasować i poczekać na dalszy rozwój wydarzeń, ma jednak kartę dosyć słabą honorowo, układową, z którą raczej nie pali się do gry (przez przeciwników) kontraktu 2♥ z kontrą

⁴ tą zapowiedzią W limituje swoją kartę jako 9–11 PC z 6⁺-treflami

⁵ wprawdzie teraz 3♦ E nie byłyby zapowiedzią forsującą (podczas gdy forsowałyby w podobnej sytuacji, tyle że bez kontry przeciwnika N), gracz ten ma jednak tylko 12 PC, nie jest też pewien jakości uzupełnienia karowego, jakie posiada jego partner

albo:

¹ przy założeniu, że jest to forsing tylko na jedno okrążenie, tak gra większość polskich par

² wskazanie kolorów starszych

³ alternatywnie E mógłby spasować i poczekać na dalszy rozwój wydarzeń, ma jednak kartę dosyć słabą honorowo, układową, z którą raczej nie pali się do gry (przez przeciwników) kontraktu 2♥ z kontrą

⁴ w tej sekwencji rebid 2♦ partnera wskazał, że ma on kartę beznadwyżkową, zatem W nie musi się już teraz odsprzedawać 3♣, z ♦D W wolno mu spasować; z jego punktu widzenia częściówka w kara może bowiem być lepsza od treflowej

W systemach two-over-one game force W odpowie 3♣ (w pierwszym okrążeniu), przez co wskaże rękę inwitową czyli w sile 9–11 PC, na 6⁺♣. Otwierający będzie musiał na nie spasować, jako że jego rebid 3♦ forsowałby (!) – na zasadzie, iż w tego typu sekwencjach licytuje się jedynie konstruktywnie, z myślą o dogranej, a nie wyłącznie po to, by ewentualnie poprawić częściówkę. Bez tego ustalenia (co do znaczenia odpowiedzi 3♣) W musiałby zalicytować bilansowe 2BA, po których jego partner albo powróciłby na bezpieczne 3♦, albo wrzuciłby nieco hazardowe 3BA, z nadzieją, że może jakoś uda się je zrealizować (w oparciu o karowego longera roboczego).

W autentycznym rozdaniu licytacja strony WE wygaśnie albo w 3♣ (gdy odpowiadający będzie musiał się odsprzedać) albo w 2/3♦ (gdy N wskaże kolory starsze i otwierający zlimituje się zapowiedzią 2♦, a jego partner odpasuje ją).

Grając w kara, rozgrywający będzie w stanie ograniczyć swoje przegrywające do trzech: kierowej, pikowej oraz treflowej, oczywiście pod warunkiem, że podejmie właściwą decyzję w tym ostatnim kolorze. Z drugiej strony, w pewnych okolicznościach będzie nawet mógł zrobić nadróbkę (gdy obrońcy nie otworzą dostatecznie wcześnie kierów). Natomiast grający w trefle W na pewno dostanie pierwszy wist w ♥D i będzie już bezwarunkowo musiał oddać cztery kiery: pikową, kierową oraz dwie atutowe. Dlatego w turniejowych protokołach tego rozdania znajdą się przede wszystkim wpisy w wysokości 110, 130 i 150 dla WE (tych ostatnich będzie najmniej).

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (WE).