Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

	♠ 96 ♥ AQ7 ♦ AQ653 ♣ A105
♠ A8754 ♥ 85 ♦ KJ108 ♣ 82		♠ QJ10 ♥ K104 ♦ 974 ♣ Q763
	♠ K32 ♥ J9632 ♦ 2 ♣ KJ94

¹ transfer na kiery

² pięć kierów, inwit, skład niekoniecznie zrównoważony (jest to w zasadzie jedyna w tej sytuacji zapowiedź inwitowa)

³ oczywiste przyjęcie partnerowego zaproszenia: piękne 16 PC z solidnym trzykartowym fitem kierowym przy pustym dubletonie pikowym z boku

Na początek zupełnie standardowa sekwencja i standardowy kontrakt końcowy: ogromna większość duetów NS, biorących udział we wrześniowym turnieju Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012, zagra w tym rozdaniu właśnie końcówkę w kiery. Z ręki N na ogół – po transferze 2♦ e-S-a. Także pierwszy wist będzie na w zasadzie każdym stole taki sam: E wyjdzie ♠D. Jest zupełnie nieprawdopodobne, aby było to wyjście spod asa (do ręki, która otworzyła silnym 1BA!), przeto rozgrywający nie powinien kłaść ze stołu króla. Tak czy owak, broniący zagrają najprawdopodobniej trzy razy w piki, wprawdzie pozwoli to przeciwnikowi dokonać przebitki od krótszego fragmentu atutów (w ręce), to jednak i tak wcześniej czy później by nastąpiło, zmiana ataku na któryś z kolorów młodszych byłaby natomiast jeszcze bardziej zdecydowanym działaniem na korzyść rozgrywającego. N przebije zatem trzecią lewę ♥7 w ręce, po czym prawdopodobnie zgra ♦A, przebije karo na stole i zrobi impas ♥D w ręce – aby wykorzystać szansę, iż W ma w tym kolorze drugiego króla. E zabije jednak ♥D królem i odejdzie bezpiecznie karem. N przebije w dziadku, przejdzie do ręki ♥A, po czym i tak zmierzenia się z palcówką treflową nie uniknie. W tym momencie najwygodniej mu będzie zagrać z ręki ♣10 i przejąć ją ♣W na stole. A gdy ten szczęśliwie utrzyma się, rozgrywający ściągnie ♥W, wróci do ręki ♣A, po czym jeszcze raz zaimpasuje ♣D, tj. wyjdzie z ręki ♣5 – do ♣9 na stole. Ostatnią lewę rozdania weźmie dziadkowy ♣K. Jak widać, konieczne było zdobycie czterech wziątek w tym kolorze, stąd też (między innymi) takie, a nie inne jego rozegranie.

Są też inne warianty gry, na przykład N może zrezygnować z impasowania kierów, niemniej i tak wszystko sprowadzi się do wyłapania ♣D. A że są wszelkie przesłanki (także ilościowe, N może się bowiem zorientować, że E ma więcej trefli aniżeli jego partner), by problem ten rozwiązać prawidłowo, najpopularniejsze w turniejowych protokołach tego rozdania winny być wpisy w wysokości 420 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (S!);

♥ – 10 (NS);

♠ – 7 (S!);

BA – 8 (NS).