Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

	♠ AK106 ♥ 54 ♦ QJ863 ♣ Q4
♠ Q9 ♥ KQJ106 ♦ A95 ♣ AK9		♠ J532 ♥ 93 ♦ K742 ♣ 1075
	♠ 874 ♥ A872 ♦ 10 ♣ J8632

Nasz System:

¹ karta graniczna, ale raczej należy podtrzymać z nią licytację

² forsing do dogranej, niekoniecznie układ zrównoważony

albo:

¹ W może też rozpocząć od 1♣, aby sprzedać swoją rękę jako wielkie bez atu

² można też powtórzyć w tym momencie kiery, aby wskazać w tym kolorze pięciokart, otwierający podniesie jednak najprawdopodobniej do 3BA – z nadzieją, że wygra ten kontrakt w oparciu o longera roboczego w kierach

Wspólny Język:

¹ można też dać rebid 1BA, po którym dalsza licytacja potoczy się tak, jak w przykładzie poprzednim

² silny trefl na pięciu kierach w składzie zrównoważonym albo quasi-zrównoważonym (z tylko czterema kierami otwierający na pewno dałby rebid 1BA)

Oczywiście może zdarzyć się i tak, że otwarcie 1♥ (w Naszym Systemie) – obiegnie z pasami, albo że – we Wspólnym Języku – drugą zapowiedzią otwierającego będą 2♥ i te zakończą licytację. Przeciwko kierowej częściówceN wyjdzie na pewno ♠A – i po takim początku rozgrywający weźmie już na pewno osiem lew. A może nawet dziewięć, jeżeli w drugiej lewie N nie poprawi się na karo, aby przygotować przebitkę tego koloru przez partnera. Optymalny dla broniących byłby – niezbyt realny – pierwszy wist w kara, po którym S mógłby zrobić w tym kolorze dwie przebitki. A to byłoby równoznaczne z ograniczeniem rozgrywającego do tylko siedmiu wziątek.

Wiele duetów WE dopadnie jednak w tym rozdaniu podlimitowych 3BA, otwierający ma bowiem ładne 19 PC z obiecującym longerem w kierach. Wystarczy zatem, że jego partner da znak życia, a już trudno będzie zatrzymać się poniżej dogranej.

3BA(W) bezwarunkowo położy jedynie pierwszy wist małym karem – szóstką albo trójką. Jeśli rozgrywający zabije pierwszą lewę, to N będzie potem mógł wyrobić sobie ten kolor. A że ma też dwa pewne dojścia pikowe, o zrealizowaniu gry nie będzie mowy. Gracz S powinien zatem w pierwszej lewie przepuścić wstawioną przez e-S-a na trzeciej ręce ♦10. Aby położyć grę, prawy broniący będzie wówczas musiał odwrócić w pika. (Jeśli bowiem wyjdzie w trefla, W zabije w ręce asem i wyrobi sobie kiery, a potem też wziątkę pikową – na waleta na stole). Jeżeli rozgrywający wstawi z ręki ♠9, N położy ♠10 (!); potem więc – kiedy S dostanie się do ręki ♥A – powtórzy pikiem i N odbierze trzy wziątki tego koloru. Wynika z tego, że W postąpi najcelniej, gdy w drugiej lewie – na zagraną przez e-S-a blotkę pikową – postawi z ręki damę (!). Ale wtedy z kolei N położy go, jeżeli zabije ♠K i będzie kontynuował ♠10 (!). Broniący zdobędą wówczas zawsze trzy lewy pikowe, a ponadto wezmą karo (pierwszą lewę) i ♥A.

Jak widać, położenie 3BA(W) nie jest tu wprawdzie arcytrudne, nie można też jednak nazwać go banalnym. Wynika stąd, iż kontrakty te będą zarówno kładzione, jak i realizowane. W protokołach tego rozdania możemy się zatem spodziewać przede wszystkim następujących wpisów: 140 oraz 600 dla WE, ale też 100 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 2BA(WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS,WE!);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 6 (NS, WE!);

BA – 8 (WE).