Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

	♠ J1063 ♥ K1084 ♦ 943 ♣ AJ
♠ 854 ♥ A7 ♦ K65 ♣ KQ1062		♠ AKQ ♥ QJ532 ♦ AQ7 ♣ 95
	♠ 972 ♥ 96 ♦ J1082 ♣ 8743

¹ kiery słabiutkie, dobrze zatem będzie potraktować tę kartę jako wielkie bez atu (mimo pustego dubletona w treflach)

² 5⁺♣, niewykluczone starsze czwórki, forsing do dogranej

³ cztery kiery, oczywiście może to być jeszcze tylko słaby trefl

⁴ naturalne albo quasi-naturalne, trzeci kolor, bez zatrzymania w pikachW nie chce ani zajmować bez atu, ani przesądzać gry w to miano

⁵ zatrzymanie pikowe oraz inwit do szlemika, a zatem w tej sekwencji: minimum silnego trefla w składzie zrównoważonym

Karta spora, ale brak pokrycia bilansowego na grę premiową, każda para WE, biorąca udział w dziewiątym już w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski, powinna zatem – po starannym zbilansowaniu swoich rąk – zatrzymać się poniżej szlemika. Najczęściej będzie to kontrakt 4BA.

Przeciwko tej grze [bądź 3BA(E) tylko] obrońca S odda najprawdopodobniej (w miarę) bezpieczny wist ♦W. Rozgrywający weźmie pierwszą lewę ♦A w ręce, po czym zacznie od trefli – tj. zagra z ręki blotkę tego koloru do króla na stole. N pobije go ♣A i ponowi karem. Rozgrywający weźmie tę lewę ♦D w ręce i powtórzy stamtąd treflem. Jeśli zdecyduje się zaimpasować waleta, tj. puści ♣9 wkoło – N zabije tę lewę i zagra po raz trzeci w kara. E odegra wówczas trzy treflowe wziątki ze stołu, przejdzie do ręki ♠A – i najprawdopodobniej w końcówce zrobi jeszcze impas przeciwko ♥K. Ten nie uda się, przeto w tym wariancie rozgrywki rozgrywający skompletuje tylko dziesięć wziątek.

Także gra przez kiery przyniesie zawodnikowi E jedynie dziesięć lew, będzie bowiem musiał wówczas oddać dwa kiery oraz ♣A. Chyba że ograniczy się do zagrania ♥A i kiera do damy w ręce (N nie będzie mógł wskoczyć ♥K), a następnie przerzuci się na trefle i trafnie rozwiąże ten kolor.

Tak – aby zdobyć tu lew jedenaście, rozgrywający będzie musiał drugą rundę trefli zabić damą w dziadku. Od e-N-a spadnie wówczas ♣W i już można będzie wyrobić ten kolor ze stratą jeszcze tylko jednej wziątki. I jeżeli nawet E zagrał wcześnie dwa razy w kiery (asem i blotką do damy), to lewę czwartego okrążenie w treflach weźmie teraz zawodnik S, który kierów już nie posiada. W tym wariancie gry broniący dostaną zatem tylko dwie lewy: ♣A i ♣8, natomiast rozgrywający zdobędzie jedenaście wziątek: trzy pikowe, dwie kierowe, trzy karowe oraz treflową.

Złapanie konfiguracji ♣A W sec za mariaszem nie jest łatwe. Przemawia za nim jedynie jedna przesłanka: Otóż, z powodów ogólnotechnicznych N powinien w pierwszej lewie treflowej przepuścić dziadkowego ♣K, jeżeli tylko jest to możliwe. Skoro zatem nie przepuścił, znaczy to, iż nie było to możliwe, miał zatem w treflach bądź to singlowego asa, bądź to konfigurację ♣A W sec.

Jeśli nawet E zacznie od trefli, ale w drugiej rundzie tego koloru zagra ♣D, to od e-N-a spadnie ♣W; E będzie wówczas wiedział, że trefle nie były rozłożone 3–3. Powinien więc w lewie następnej wyjść ze stołu ♥7, spod asa (!). Jeżeli N wskoczy wówczas ♥K, wszystkie kiery w ręce rozgrywającego będą już dobre. A gdy N ♥K nie wskoczy, E weźmie tę lewę ♥D w ręce, wróci do dziadka ♥A i zagra ♣10 i trefla, oddając wziątkę w tym ostatnim kolorze nieposiadającemu już kierów obrońcy S. A potem dostanie się na stół ♦K i wykorzysta fortę treflową. Odda więc tylko dwa trefle (albo ♣A i ♥K), sam skompletuje zaś jedenaście wziątek.

Najpopularniejszym wpisem turniejowych protokołach tego rozdania będzie jednak 630 dla WE, znajdą się w nich też jednak i te w wysokości 660 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 5BA(WE), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 11 (WE).