Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

	♠ Q10 ♥ AJ8653 ♦ KQJ3 ♣ 2
♠ 974 ♥ 97 ♦ 652 ♣ KQ863		♠ K53 ♥ == ♦ A84 ♣ AJ109754
	♠ AJ862 ♥ KQ1042 ♦ 1097 ♣ ==

¹ ręka bez wątpienia warta otwarcia na szczeblu jednego

² splinter z fitem kierowym

³ karta graniczna pomiędzy forsującym pasem (i uszanowaniem decyzji partnera) i cuebidem 5♦

⁴ (na forsującego pasa) partner na pewno nie ma obu czerwonych asów, jest też na pewno dziura w pikach

⁵ obrona 6♣ byłaby już zapewne za droga, poza tym mogłoby to wpędzić przeciwników w szlemika (a E ma ♠K pod impasem!)

albo:

¹ ręka bez wątpienia warta otwarcia na szczeblu jednego

² splinter z fitem kierowym

³ karta graniczna pomiędzy forsującym pasem (i uszanowaniem decyzji partnera) i cuebidem 5♦

⁴ teraz już S wrzuca szlemika, choć też raczej na zasadzie: może wyjdzie niż z pewnością zrealizowania tego kontraktu; dlatego też nie prowokuje wielkiego szlema zapowiedzią 5♠ czy 6♣

Jak wspomniałem wyżej, N ma kartę graniczną; a jego decyzja – po 5♣ W – będzie kluczowa dla losów rozdania. Jeśli tylko forsująco spasuje, partner powie 5♥, i te zakończą licytację; jeżeli zaś da cuebid 5♦, S wrzuci szlemika. Rzeczywiście, 6♥(NS) jest tu kontraktem czysto impasowym, a więc ani dobrym, ani złym. Wprawdzie szlemika można opłacalnie obronić 7♣, bez pięciu, z kontrą za 1100, ale takie przypadki będą co najwyżej sporadyczne. A protokoły rozdania wypełnią przede wszystkim zapisy w wysokości 680 dla NS, tych w wysokości 1430 dla tej strony będzie prawdopodobnie wyraźnie mniej.

Minimaks teoretyczny: 7♣(WE) z kontrą, 8 lew; 1100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 12 (N!);

♥ – 12 (NS);

♠ – 12 (N!);

BA – 5 (NS).