Rozdanie 6.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ 6 5 ♥ A 10 9 8 6 ♦ J 10 9 8 4 ♣ 3
♠ A K Q 9 7 4 2 ♥ 5 2 ♦ 3 ♣ A K 5		♠ J 10 8 3 ♥ K 7 4 ♦ Q 7 6 ♣ 10 7 2
	♠ ♥ Q J 3 ♦ A K 5 2 ♣ Q J 9 8 6 4

W tym rozdaniu do sukcesu (na linii WE) będą prowadzić najprostsze środki. Tam, gdzie NS grają Wspólnym Językiem, po pasie E gracz S otworzy 2♣ Precision (wielokrotnie pisałem, że otwieranie 1♦ z układem 4♦-6♣ w sile 11-14 PC świadczy o braku „czucia ducha” systemu Wspólny Język. Teraz jeżeli W nie będzie szukał szlemika na cudach, tylko zalicytuje praktyczne 4♠, parze NS będzie ciężko znaleźć się w licytacji. N na pewno spasuje, a S na wygasającej:

na pewno chciałby w korzystnych podjąć jakąś akcję, ale z dwóch dostępnych opcji każda ma jakiś feler – kontra, pozostawiające wszystkie drogi otwarte, także i do skontrowania, oszukuje co do liczby kierów (powinna być czwórka) i potencjału defensywnego, a 4BA, jednostronne, wskazujące układ 6-4 zwykle uniemożliwi grę w kiery nawet przy szóstce u partnera.

Tam, gdzie S otworzy 1♣ „strefowe”, NS będą mieli łatwiej – nawet po skoku W w 4♠, S ma rękę tak znacznie różniącą się od modelu 12-14 PC w układzie zrównoważonym, że raczej coś jeszcze powie i NS pewnie zagrają 5♦, które po skrótach skończy się wpadką bez jednej:

4BA – alternatywą (oczywiście poza pasem) jest tylko kontra, na którą jednak karta S ma za mało defensywy, i potencjał ofensywny jest dużo większy od defensywnego.

Czy jednak E z 4-kartowym fitem pikowym zgodzi się na 5♦ bądź 5♥ z kontrą? Wymaga to bardzo dobrej oceny karty.

Tam, gdzie W zacznie po 1♣ powoli, od 1♠ bądź od kontry, z kolei on będzie miał ciężką decyzją po wskazaniu przez partnera 4 pików, np.;

S na pewno musi coś zalicytować, w końcu może mieć 4333 z trzema kierami. Jeżeli powie coś w typie 4BA – możliwość gry we wszystko, coś w rodzaju 1345(6), to NS znajdą kara, ale W, wiedząc o 11 pikach na linii WE może pójść w obronę 5♠. Bez jednej.