Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ K 6 3 ♥ A 10 5 3 2 ♦ 2 ♣ Q J 7 2
♠ Q 10 9 2 ♥ K 6 ♦ Q J 8 7 6 3 ♣ 4		♠ J ♥ Q J 9 8 ♦ A K 10 ♣ A 10 6 5 3
	♠ A 8 7 5 4 ♥ 7 4 ♦ 9 5 4 ♣ K 9 8

W tym rozdaniu otwarcie z kartą N będzie rzadkością (na 1♥ karta za słaba, a ci, którzy mogą systemowo otwierać dwukolorówką 2♥ z układem 5-4 powinni się przed tym powstrzymać ze względu na trójkę pików, która przy tak ładnej karcie da często szanse na końcówkę pikową przy piątce w ręce partnera). Na drugiej ręce gracze E będą pewnie otwierać 1♣ (chociaż we Wspólnym Języku także i 2♣ pewnie znajdzie zwolenników), co więksi agresorzy z kartą S wejdą 1♠, W zalicytuje nieforsujące 2♦, N pewnie w jakiś sposób sprzeda górę pasa z fitem (np. przez kolor przeciwnika 3♦) bądź kiery z fitem pikowym (przez 3♥) i E doprowadzi do końcówki, np. licytując wywiad bezatutowy:  

Jeżeli N wyjdzie w kiera, to kontrakt jest już wypuszczony, a po pikowym obrona ma bardzo trudne zadanie.

Tam, gdzie WE zagrają końcówkę karową, po ataku w atu trzeba trochę porozgrywać i pewnie niewielu rozgrywających sobie z tym poradzi.

Tam, gdzie S spasuje po otwarciu 1♣, licytacja powinna wyglądać z grubsza tak:

3♦ – 4♠ i 5+(raczej 6)♦, w WJ do 8-9 PC, w Strefie do 10 PC (w obu systemach 2♦ po rebidzie 2♣ jest sztucznym gadżetem). Teraz E staje przed decyzją; w rachubę wchodzi trzy odzywki – 3BA (taki, podejrzewam, będzie wybór większości), pas (wyraźnie defetystyczny) oraz 5♦.

3BA z ręki E po ataku w pika powinno zostać obłożone – N weźmie na króla pik i zmiana na trefla przy singlowej blotce w stole nie powinna być trudna.