Rozdanie 8.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ 10 7 ♥ J 7 5 ♦ A J 10 8 4 ♣ K 9 8
♠ 6 4 ♥ K ♦ K 9 6 3 2 ♣ Q 7 6 3 2		♠ 9 5 ♥ A 10 9 6 4 3 ♦ Q 7 5 ♣ 5 4
	♠ A K Q J 8 3 2 ♥ Q 8 2 ♦ ♣ A J 10

 Żeby gracze z WE nie wiem jak się starali, to S i tak powie 4♠ i będzie to grał. Przy większości stołów wziętych zostanie jedenaście lew. Pomocna w zrealizowaniu nadróbki będzie z pewnością licytacja przeciwników. Stanie się tak dlatego, że albo W rozpocznie od słabych, dwukolorowych dwóch bez atu, a jeśli spasuje, to E na trzeciej ręce obwieści wszystkim, że ma kiery.

 Jeśli jednak, jakimś cudem, para WE będzie cały czas pasować, a przeciwko czterem pikom gracz W zawistuje w atu, zadaniem e-S-a będzie wykazanie się starannością w rozgrywce. Oczywiście można zwyczajnie trafnie zdiagnozować położenie damy trefl, ale nim do tego dojdzie warto sprawdzić inne szanse.   

 Przebieg rozgrywki powinien wyglądać na przykład tak: W pierwszej lewie kładziemy z dziadka siódemkę atutową, bo jeśli się ona utrzyma mamy dodatkowe dojście do stołu i możemy bezpiecznie wykorzystać szansę trzeciego mariasza karo. Niestety E daje na trzeciej ręce ♠9, więc jesteśmy w ręce i dochodzimy do dziadka dziesiątką pik. Teraz as karo i karo (a może jest w tym kolorze mariasz sec), z ręki oczywiście blotka kier. Po przebitce karowej gramy z ręki małego kiera na szansę singlowego honoru u W lub też na błąd lewego obrońcy. W tym momencie rozdanie się kończy, gdyż na wyrobionego kiera zrzucamy trefla.

 To oczywiście rozważania czysto teoretyczne, gdyż wistu atutowego nie odda chyba nikt. Warto jednak prześledzić krok po kroku rozumowanie prowadzące do obrania najlepszej linii rozgrywki.