Rozdanie 20.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ A K Q 10 4 ♥ 2 ♦ J ♣ A K 9 8 6 3
♠ J 9 8 3 ♥ A Q 3 ♦ Q 10 6 5 ♣ J 7		♠ 6 5 2 ♥ J 10 8 4 ♦ K 9 7 2 ♣ 4 2
	♠ 7 ♥ K 9 7 6 5 ♦ A 8 4 3 ♣ Q 10 5

 Znakomity szlemik treflowy na linii NS, ale do jego osiągnięcie koniecznych jest kilka trafnych decyzji licytacyjnych obu partnerów.

 Najpierw N musi odpowiedzieć sobie na pytanie: 1♠, czy silny trefl? Bardzo wielu brydżystów uważa, że ręce dwukolorowe w „granicznej” sile znacznie lepiej licytuje się w sposób naturalny. Wtedy bowiem jesteśmy znacznie mniej wrażliwi na ewentualne bloki przeciwników. Jeden kolor pokazujemy przecież od razu, a z drugim też jakoś powinniśmy sobie poradzić. Mój pogląd na tę kwestię jest jednak inny, gdyż jestem zdania, że dwa kolory i tak zdążę pokazać, a moja aktywność na dużej wysokości może na przykład skłonić przeciwników do pójścia jeszcze wyżej, tym razem już nieopłacalnie.

 Po otwarciu 1♠ może być tak:

 Czy e-S-a stać na forsujące(!) podniesienie trefli do wysokości czterech? Moim zdaniem to lekkie przelicytowanie, gdyż w karcie odpowiadającego brakuje albo czwartego trefla, albo asa kier zamiast króla. As bowiem przyda się zawsze, a ♥K może zwyczajnie trafiać do renonsu u partnera. Myślę więc, że przy wielu stołach licytację zakończy 3BA.

 Jeśli N zdecyduje się na 1♣ szanse na wylicytowanie szlemika wyraźnie wzrosną.

(1)  Będą tacy, którzy po jednym piko powiedzą 1BA. Nie jestem fanem takich licytacji.

(2)  Silny trefl na pikach, zgłoszenie teraz trefli mówiłoby o układzie 4 piki i 5+ trefli w sile 15-17 PC.

(3)  Kluczowa odzywka – S nie zgłasza „tępo” 3BA, ale pokazuje, że coś ma w karcie.

(4)  Skoro N przekroczył 3BA, to S zgłasza cue bid. Trefle są uzgodnione przez domniemanie.

(5)  Pytanie o 5 wartości.

(6)  Jedna.

(7)  N liczy na damę trefl w ręce partnera, przecież 3♦ obiecywało trochę lepszą rękę.

  Ponieważ w rozgrywce nie można się pomylić, każdy wylicytowany szlemik treflowy zostanie wygrany, a zapis +1370 da parze NS co najmniej 80% punktów z tego rozdania.