Rozdanie 30.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ J 9 6 4 ♥ J 9 7 ♦ K 10 8 ♣ 6 4 2
♠ 2 ♥ A Q 6 5 3 ♦ A J 6 3 2 ♣ K 7		♠ K 7 3 ♥ 8 4 2 ♦ 5 4 ♣ A J 9 8 3
	♠ A Q 10 8 5 ♥ K 10 ♦ Q 9 7 ♣ Q 10 5

 Para EW, dzięki niezwykle korzystnemu układowi kart w rękach przeciwników, może wygrać w tym rozdaniu końcówkę kierową. 4♥ nie jest jednak kontraktem godnym polecenia, gdyż jego realizacja wymaga podziału atutów 3 – 2 z królem w impasie, oraz podziału kar 3-3. Z pobieżnych obliczeń wynika więc, że szansa na wzięcie dziesięciu lew wynosi około 15%.

 Najmniej skomplikowana licytacja wygląda tak:

1. Dwukolorówka kiery i młodszy. Niektóre pary stosują ustalenie, że oznacza to słabą lub mocną kartę. Z ręką średnią (około 11-14 PC) mówimy zwyczajne dwa kier. Ja, chyba od zawsze, gram z moimi partnerami tak, że zgłoszenie cue bidu Michaelsa (dwukolorówki) ma tylko „dolny” limit siły, a wyznacza go rozsądek gracza. Takie rozwiązanie podnosi częstotliwość wejścia dwukolorówką i znacznie szybciej przekazuje partnerowi informacje o charakterze ręki wchodzącego.
2. Jeśli nie masz wielkich nadwyżek, to zagramy trzy kiery.

 E weźmie dziesięć lew i zapisze 170 na swoją stronę.

 Tym parom, które nie mają żadnych ustaleń po wejściu partnera cue bidem Michaelsa chciałbym przedstawić bardzo prosty schemat dalszej licytacji.

 2BA = Pytanie o drugi kolor, obiecuje pewne wartości honorowe, a więc umożliwia wchodzącemu, jeśli ma nadwyżki, przekroczenie bezpiecznej strefy 3♣/♦.

3♣ = Pasuj lub koryguj – słaba licytacja do koloru partnera.

3♦ = Inwit z fitem kierowym, nie mówi nic o karach.

3♥ = Naturalne, nieforsujące, mówi tylko o ficie.

3♠ = Forsing do końcówki z perspektywami szlemikowymi.

 Oczywiście nie wszędzie będzie tak spokojnie, jak przedstawiłem to powyżej. Przy wielu stołach do licytacji włączy się N, który po 2♠ gracza W powie 3♠. Teraz para EW musi przeciwników skontrować lub zgłosić 4♥. Jeśli jednak i E i W spasują, to zapiszą sobie maksimum 100 za bez dwóch i nie będzie to wielki sukces.