Rozdanie 3.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ 9 7 ♥ Q J 10 6 4 ♦ 10 6 ♣ A 10 8 6
♠ 8 ♥ K 9 7 3 2 ♦ K J 5 3 ♣ 5 4 3		♠ K Q 6 5 2 ♥ 8 5 ♦ A Q 9 8 7 ♣ 9
	♠ A J 10 4 3 ♥ A ♦ 4 2 ♣ K Q J 7 2

S rozpoczyna 1♠, jego partner zgłasza 1BA i licytacja wraca do otwierającego. Czy powinien on zalicytować 2♣, czy też skoczyć w 3♣? Układ 5-5 i siła 15-17 PC to parametry upoważniające do skoku na wysokość trzech, ale ręka S ma jeden bardzo poważny minus. To lokalizacja honorów! Pamiętajmy, że na singlowego asa bierze się zawsze tylko jedną lewę, bez możliwości wyrobienia dodatkowych. Większy pożytek przynoszą punkty w kolorach longerów. Jeśli te same 15 PC wyglądałoby tak: ♠AKD10x, ♥x, ♦ xx, ♣KDWxx, to zgłoszenie trefli z przeskokiem byłoby oczywiste, a w autentycznym rozdaniu lepiej zalicytować skromne dwa trefelki.

To jeszcze nie koniec kłopotów e-S-a. Po 2♣ partner może bowiem podnieść go do wysokości trzech, a wtedy znowu trzeba będzie pohamować emocje i tylko zainwitować dograną. Problem w tym, że bawiąc się w jakieś odzywki pośrednie możemy naprowadzić przeciwników na kładący wist więc spora część graczy S zalicytuje pięć trefli od razu po trzech. Kontraktu jednak nie sposób wygrać i po raz trzeci (na trzy rozdania) chciałbym grać na linii EW.