Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ K 3 2 ♥ 10 7 6 5 ♦ A 8 6 ♣ Q 9 3
♠ A ♥ K Q 2 ♦ 10 9 7 ♣ J 10 8 5 4 2		♠ Q J 9 7 5 ♥ A 4 ♦ Q J 3 ♣ A K 7
	♠ 10 8 6 4 ♥ J 9 8 3 ♦ K 5 4 2 ♣ 6

Gdybym zajmował w tym turnieju pozycję W to, w rozdaniu nr 19, z pewnością miałbym dylemat: spasować, czy otworzyć licytację odzywką 2♣. By go rozstrzygnąć należy rozważyć wszystkie argumenty „za” oraz „przeciw”.

Do otwarcia skłania przede wszystkim jego walor blokujący - po 2♣ graczowi N będzie znacznie trudniej wejść do licytacji swoim kolorem i istnieje możliwość pełnego wyłączenia pary NS z licytacji.

Argumentów „przeciw” jest jednak więcej, a podstawowy to słaba jakość koloru przy minimalnej sile. Poza tym honory W są kiepsko zlokalizowane. Gdyby as pik był w treflach lub, chociażby, w karach, karta ta miałaby znacznie większy potencjał.

A więc PAS. Zawodnik N również pasuje i głos ma E. Osobiście proponowałbym otwarcie 1BA ale oldskulowcy z pewnością rozpoczną od 1♠. Tak jedni, jak i drudzy dojdą do 3BA, a różnicę stanowić będzie jedynie to, kto zostanie rozgrywającym. E będzie nim po sekwencji: 1BA – 3BA, a W po: 1♠ – 1BA – 2BA – 3BA.

Wszystko to nie ma jednak żadnego znaczenia, gdyż regułą będzie zapis 600 dla EW za wzięcie dziewięciu lew. Oczywiście jeśli jednym z uczestników turnieju będzie DeepFinesse to, pomimo poważnych zagrożeń komunikacyjnych, zaimpasuje on damę trefl i wpisze sobie wynik zbliżony do maksymalnego. Pozostali zagrają trefle „z góry” i, by wziąć nadróbkę, będą musieli liczyć wyłącznie na niezwykłą przychylność przeciwników.