Analizy przygotował
Włodzimierz Starkowski

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ 10 3 ♥ Q J 9 8 6 4 ♦ Q J ♣ A 6 3
♠ A 6 5 4 ♥ A 10 2 ♦ K 10 4 ♣ 7 4 2		♠ K J 9 8 ♥ K ♦ A 6 2 ♣ K Q J 9 5
	♠ Q 7 2 ♥ 7 5 3 ♦ 9 8 7 5 3 ♣ 10 8

Karta zawodnika N, który w tym rozdaniu rozpoczyna licytację, jest nieco za słaba na otwarcie 1♥ i nieco zbyt mocna na blok 2♦/♥. Coś powiedzieć jednak trzeba. Wybór otwarcia powinien zależeć od stylu gry pary.

Tak po otwarciu 1♥ jak i 2♥ para EW dość szybko wylicytuje końcówkę pikową. Karty leżą tak, że do wzięcia jest aż dwanaście lew. Nie jest to jednak łatwe gdyż w rozgrywce trzeba wykonać manewr znany w Polsce jako „impas Czekańskiego”. Nazwa pochodzi oczywiście od nazwiska polskiego brydżysty, który przed laty zagranie to rozpropagował. By wykonać w tym rozdaniu „Czekana” musimy wyjść królem, a następnie waletem pik i kartę tę przepuścić. Dziesiątka spadnie „jak żywa”, a przeciwnicy posmutnieją.

Trudno określić przesłanki skłaniające do takiego właśnie rozegrania atutów ale gracz po prostu wie, kiedy należy to zrobić.

Szansę na prawdziwego maksa dostaną ci, przeciwko którym N otworzy 2♦ – Multi.

(1) Słabe dwa na kierach lub pikach.

(2) E nie ma łatwej karty, na razie więc, z nadzieją, że wszystko się dobrze ułoży, melduje 3♣. Wyczekujący PAS jest równie interesującą opcją.

(3) W nie ma pomysłu na jakąś wysublimowaną licytację. Zgłasza to, co lubi grać najbardziej.

I tak, po wiście damą kier rozgrywający staje przed wielką szansą. Król kier bierze lewę, potem oddajemy asa trefl, którego, jak się okazuje, ma otwierający. N odchodzi teraz damą karo. Gdzie jest dama pik? Z całą pewnością u S! Może więc impas Czekańskiego? W tym momencie, czyli po przeliczeniu punktów gracza N, jest to zgranie logicznie uzasadnione. Gramy więc króla i waleta pik, a potem „pierniczkowi” prawie brakuje skali.

Świetny początek turnieju…