Rozdanie 20.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ 9 8 4 2 ♥ J 5 ♦ A 9 5 4 3 ♣ K 10
♠ K 10 ♥ Q 8 7 6 3 ♦ K 7 ♣ J 8 5 4		♠ A 7 6 3 ♥ A 10 9 ♦ Q 2 ♣ Q 9 3 2
	♠ Q J 5 ♥ K 4 2 ♦ J 10 8 6 ♣ A 7 6

Tu licytacja powinna być krótka i dość nudna:

(1) Zdecydowanie odradzam rebid 1BA po 1♠ partnera. Zresztą praktyka wykaże za chwilę, że byłby to kiepski pomysł.

By ograniczyć liczbę lew rozgrywającego do ośmiu, gracz N musi zawistować królem trefl. Nie jestem fanem pierwszych wistów z drugich króli, zwłaszcza przeciwko częściówkom. Oczywiście czasami można wiele zyskać, ale jeżeli wyjście takie będzie zupełnie nieudane (as u rozgrywającego DW w stole) utracona lewa nie wróci już nigdy. Natomiast wstrzymanie się z takim wyjściem często jeszcze nam szansy na przebitkę nie zabiera. Popatrzmy na rozdanie.

Po pierwszym, „zwyczajnym” wiście ósemką pik dość naturalna linia rozgrywki może wyglądać tak: Bierzemy pika w ręce i gramy kiera do dziesiątki. S bije królem i odchodzi waletem karo do asa swojego partnera. I właśnie teraz N może chwilę pomyśleć bo czasami naprawdę warto. Rozgrywający pokazał już króla pik, króla karo (partner nie wistował przecież spod ♦K) oraz, najprawdopodobniej, damę kier. Wniosek? Asa trefl już mieć nie może! W tym momencie wyjście królem trefl jest i bezpieczne i konieczne, a parze NS nic nie umknęło.

Oczywiście, po pierwszym wiście pikowym, gracz W może zagrać asa kier i kiera do damy. Nie jest to jednak sposób rozgrywki godny rozpropagowania, a te pary NS, przeciwko którym W tak właśnie zagra będą mogły sobie ponarzekać na prześladujący ich niefart.