Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ K 10 8 2 ♥ 10 7 5 4 ♦ K 3 ♣ K 5 2
♠ A Q J 6 5 ♥ 8 ♦ A Q 8 ♣ 10 7 6 3		♠ 9 7 ♥ Q 6 3 ♦ 10 9 6 5 2 ♣ Q J 4
	♠ 4 3 ♥ A K J 9 2 ♦ J 7 4 ♣ A 9 8

¹powiedzmy, że jest to dokładnie inwit do końcówki z fitem kierowym (wówczas 2♠ to forsing do końcówki z fitem kierowym; inne możliwości konwencyjnego rozwiązania tej sytuacji to: 2♠ – co najmniej inwit, bądź 2♠ inwit, a 2BA forsing)

²minimum otwarcia w najgorszym z możliwych układzie 5332

Rozgrywający odda tylko jednego pika i tylko jedno karo, zgodnie z policytacyjnymi oczekiwaniami dziadkowe króle w tych kolorach leżą bowiem za asami gracza W. Nie uniknie też oddania trefla, jako że nie ma na co wyrzucić trzeciej karty tego koloru; liczba zdobytych przezeń wziątek będzie przeto zależała od sposobu rozwiązania koloru atutowego. Rozgrywający będzie znał rozkład pików 5(W)–2(E), z czego z kolei będzie wynikało, iż W ma osiem, a jego partner 11 pustych klatek na pozostałe kolory, w tym kiery. Już tylko w oparciu o tę przesłankę można wyliczyć, iż W będzie miał ♥D x (impas zły) w 19,87%, natomiast singlową blotkę kierową (górą źle) w 25,54% przypadków. A ponieważ w pozostałych wypadkach obie rozgrywki (♥A K z góry oraz ♥A z góry, a potem impas ♥W w ręce) są równoważne, optymalnym rozegraniem koloru atutowego będzie tu pociągnięcie asa z góry, a w drugiej rundzie impas waletem w ręce.

W protokole rozdania wystąpią następujące zapisy: 170, 140 oraz – rzadko – minimaksowe 620 dla NS i wpadkowe 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:4♥(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (E!);

♥ – 10 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 9 (NS).