Polski Związek Brydża Sportowego

PZBS

KRS 0000219753, NIP: 525-16-56-918, Organizacja Pożytku Publicznego

konto PZBS: 07 1240 6175 1111 0000 4577 6692

Korespondencyjne Mistrzostwa Polski


 

Regulamin cyklu, Regulamin cyklu na impy,

 

Wyniki i klasyfikacje znajdują się na stronach operatora KMP - BridgeSpider Sp. z o. o.

Korespondencyjne Mistrzostwa Polski - https://bridgespider.com/kmp

Korespondencyjne Mistrzostwa Polski na impy - https://bridgespider.com/kmpimp

 

Archiwum, 2010201120122013, 20142015, 2016, 2017KMP 2018, KMP 2019KMP 2020KMP 2021KMP 2022 KMP 2023

 

 


 

KMP 2/2013 - analiza rozdań

Spis treści
KMP 2/2013 - analiza rozdań
Rozdanie 2
Rozdanie 3
Rozdanie 4
Rozdanie 5
Rozdanie 6
Rozdanie 7
Rozdanie 8
Rozdanie 9
Rozdanie 10
Rozdanie 11
Rozdanie 12
Rozdanie 13
Rozdanie 14
Rozdanie 15
Rozdanie 16
Rozdanie 17
Rozdanie 18
Rozdanie 19
Rozdanie 20
Rozdanie 21
Rozdanie 22
Rozdanie 23
Rozdanie 24
Rozdanie 25
Rozdanie 26
Rozdanie 27
Rozdanie 28
Rozdanie 29
Rozdanie 30
Rozdanie 31
Rozdanie 32
Rozdanie 33

Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11
Rozd. S,
po partii: -
6543
9654
A95
A4
 
T
AKJ73
K862
J93
rozd. 11 AJ872
Q82
QJ4
Q5
  KQ9
T
T73
KT8762
 

W

N

E

S

pas

1

pas

1

pas

2

pas

41

pas

pas

pas

 

 

1 nieco naciągane, miltony gracza E są bowiem marniutkie

Mimo to większość duetów WE grających w lutowym turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2013 zapowie w tym rozdaniu końcówki w uzgodnione kiery. Wprawdzie atuty są rozłożone 4–1, ale ponadto rozkład jest dla strony WE korzystny: kara dzielą się 3–3, spada trzeci mariasz pikowy, a 10 leży pod impasem. Kontrakty będą zatem realizowane, choć od czasu do czasu rozgrywający może zostać poddany trudnej próbie.

Powiedzmy, że przeciwko 4(W) N zawistuje w blotkę pikową. Rozgrywający zabije pierwszą lewę A na stole i zagra stamtąd w trefla – do dziewiątki w ręce, aby wyrobić sobie w tym kolorze wziątkę albo przygotować przebitkę jego trzeciej rundy w dziadku. N zabije A i powtórzy pikiem. Rozgrywający będzie musiał przebić w ręce, po czym ponowi stamtąd małym treflem. S weźmie tę lewę K i wyjdzie 10. Trzeba ją będzie koniecznie pobić w ręce asem (lub inną figurą), po czym – powiedzmy – rozgrywajacy w dosyć naturalny sposób ściągnie również K (choć racjonalne, mimo że grożące przebitką w tym kolorze, byłoby zagranie przedtem w kara). Teraz już koniecznie trzeba będzie zagrać w kara. N dwukrotnie przepuści asem, przeto rozgrywający weźmie te lewy na dziadkowe D i W. W tym momencie sytuacja będzie wyglądała następująco:

 

6 4

9 6

A

 

W 7

K 8

W

 

W 8 2

D

4

 

K

10

10 8 7

 

GraczowiW nie będzie wolno zagrać trzeci raz w kara! – N wziąłby bowiem tę lewę i zagrał w kiera – do damy w dziadku, musiałby więc dostać jeszcze kładącą kontrakt wziątkę na swoją blotkę atu. W zamian rozgrywający powinien przebić w ręce pika, tym bardziej że z przebiegu pierwszych dwóch lew tego koloru powinien już znać jego rozkład. Rzeczywiście, od e-S-a zleci wówczas K, a W dokona w ręce przebitki 7. Następnie musi zostać zagrany dobry W – N przebije go, a rozgrywajacy nadbije na stole damą atu. Teraz będzie można wykorzystać dobrego W i kontynuować kolejnym pikiem albo karem – dziesiątą lewę weźmie walet atu w ręce rozgrywającego.

Nie wszyscy rozgrywający napotkają jednak tak testującą ich obronę (bardzo podobnie do opisanej wyżej potoczy się jednak rozgrywka po wiście atu, a potem zagraniu przez broniących w piki), tuszę zatem, że większość końcówek kierowych zostanie zrealizowana, w protokołach rozdania pojawi się więc wiele wpisów w wysokości 420 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 10 (WE);

– 8 (WE);

BA – 8 (WE).