Rozdanie 3.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ K 8 6 5 ♥ 8 2 ♦ K 7 6 5 2 ♣ Q 2
♠ 10 9 7 3 ♥ ♦ A J 4 3 ♣ A 10 7 5 3		♠ A 2 ♥ K J 10 6 5 4 3 ♦ 10 9 ♣ 6 4
	♠ Q J 4 ♥ A Q 9 7 ♦ Q 8 ♣ K J 9 8

Tutaj gracze S będą otwierać 1BA. Czy W będą się decydować na kontrę bi? Założenia niekorzystne zniechęcą niejednego. Po kontrze bi (najwygodniej dalej grać „system on” – tak jakby kontry nie było, z dodatkową opcją siłowej rekontry, ukierunkowanej na łapanie na kontrę karną) z ręką N można dać Staymana z intencją próby zagrania 2BA w razie nietrafienia w czwórkę pików.

Jeżeli E chciałby się zmieścić kierami po 2♣ (czy nie byłaby to odzywka „do koloru partnera”?), to S skontruje, ale aby obłożyć 2♥, niezbędny jest wist w trefle i szybkie otwarcie pików.

Na 2BA W wyjdzie pewnie w trefle i 8 lew jest bez problemu.

Tam, gdzie N da rekontrę siłową, E odejdzie w 2♥ (po rekontrze, każde odejście jest z własnego koloru 6+, a pas prosi kontrującego o pokazanie koloru młodszego i jest to początek poszukiwania najlepszego kontraktu w jeden z kolorów kontrującego). S skontruje i jeżeli W nie odskoczy, znów S musi trafić atak w trefle.   

Tam, gdzie N spasuje po kontrze, nastąpi sprawdzenie ustaleń pary WE. Nie ma wątpliwości co do odzywki 2♣ – „do koloru”. Ale już „pokaż starszą czwórkę” to u jednych 2♦, u innych 2♥. U tych pierwszych 2♥ jest „z własnego”, z kartą taką, jak w tym rozdaniu. Jeżeli 2♥ jest „do koloru”, E musi zacząć od 2♣ i dopiero po ewentualnej kontrze uciec w 2♥. Tutaj pas gracza N pewnie doprowadziłby do 2♥, czasem pewnie z kontrą:

2♣ – do koloru partnera;

2♥ – własny kolor 6+; gdyby E chciał grać 2 w starszy kolor kontrującego, zalicytowałby 2♥ „do koloru” od razu, zamiast 2♣.