Rozdanie 8.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ 9 2 ♥ 4 3 ♦ 9 8 7 2 ♣ Q 8 7 4 3
♠ A K 6 ♥ 8 5 2 ♦ K J 3 ♣ K 10 9 2		♠ 7 5 3 ♥ A Q J 10 ♦ 6 4 ♣ A J 6 5
	♠ Q J 10 8 4 ♥ K 9 7 6 ♦ A Q 10 5 ♣

W tym rozdaniu kontraktem końcowym powinna być końcówka bezatutowa. Gracz W otworzy 1♣, N spasuje, a E odpowie 1♥. Teraz S wejdzie 1♠, a W da kontrę-fit (jeżeli, z uwagi na podwójne zatrzymanie w pikach zdecyduje się na 1BA zamiast kontry, to tylko uprości to licytację). E przez 2♠ sprawdzi zatrzymanie pikowe i W powinien zalicytować 3BA – co najmniej półtora zatrzymania w pikach, nie minimum.

Po ataku pikowym rozgrywający zabije za pierwszym razem (przepuszczenie grozi zmianą ataku na karowy, co może być przy rozdzielonych u obrońców figurach fatalne dla rozgrywającego), i zagra na impas trefl. S wyrobi sobie piki (teraz już można pozwolić sobie na przepuszczenie, chociaż w świetle wejścia 1♠ nie ma to specjalnie sensu). Po zgraniu lew kierowych i ujawnieniu w ręce S czwórki w tym kolorze, damy trefl należy szukać w ręce N, gdyż prawie na pewno tam znajduje się dłuższy fragment trefli. Po zgraniu króla trefl sytuacja stanie się jasna i 9 lew będzie bezproblemowe.

Prościej będzie tam, gdzie W zdecyduje się naciągnąć kartę na otwarcie 1BA. E zalicytuje Staymana. Jeżeli S teraz wejdzie 2♠, może to drogo kosztować:

ktr. – w pikach tylko trzy blotki, ale siła powinna wystarczyć do co najmniej „górala”.

Po optymalnym wiście rozgrywający weźmie tylko trzy piki i asa karo.

Jeżeli S spasuje, to na 3BA z ręki W N może zaatakować w trefle, po czym można wziąć 11 lew. Jednak po takiej licytacji:

Z karty N bardziej racjonalny wydaje się wist „na partnera” – w któryś z kolorów starszych. Ze względów folklorystycznych większość pewnie wyjdzie w kiery, kultywując tradycję popularnego niegdyś „śliwaka”.