Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ Q 10 2 ♥ 10 4 3 ♦ 9 4 ♣ A K 10 9 4
♠ 6 4 ♥ A 9 ♦ 10 7 6 5 3 ♣ J 8 7 2		♠ K J 5 ♥ Q J 8 7 6 2 ♦ Q J 8 ♣ 6
	♠ A 9 8 7 3 ♥ K 5 ♦ A K 2 ♣ Q 5 3

Tutaj pewnie część graczy S otworzy 1BA, mimo, że są dwa przeciwwskazania – starsza piątka oraz dubel w drugim starszym kolorze (grozi to zgubieniem fitu pikowego 5-3 w przypadku, gdy odpowiadający będzie miał 5 kierów), ale uznają, że 16 PC, słaby kolor to wystarczające argumenty. Na tych stołach pewnie NS zagrają 3BA – z kartą N jest to narzucająca się odzywka.

Na 3BA W wyjdzie w karo; rozgrywający ma na razie 8 lew i naturalną rozgrywką, po wzięciu kara w ręce, wydaje się przejście do stołu treflem i zagranie na dwukrotny impas pikowy. Do ręki dojdzie E, i jeżeli W zdoła przekonać go, że atak w karo nastąpił z blotek, zagra w kiery. Po sztampowym zagraniu damą rozgrywający sobie poradzi – pobije damę królem, a W po asie zagra ♥9 i nie ma innej szansy, niż przepuszczenie, po którym lewy obrony się skończą… Jednak z karty E, widząc w stole trzecią dziesiątkę kier, można zagrać blotką kier na szansę układu, który ma miejsce w tym rozdaniu i rozgrywający raczej postawi króla, co skończy się wpadką bez trzech.

Ci, którzy mają odpowiedni aparat zagrają końcówkę w piki nawet po otwarciu 1BA – można do niej dojść, jeżeli stosuje się konwencję Stayman Puppett 2♣ bądź 3♣, albo inne „pytanie o starszą piątkę”, np. odzywką 3♦.

Z ręki W najlepiej wygląda pasywny atak w karo; teraz wydaje się, że najlepszą rozgrywką jest wejście do stołu przebitką trzeciej rundy kar i zagranie figury pik, co prowadzi do wygrania kontraktu.

Po przejściu do stołu treflem i zagraniu atu, obrońcy mogą przebić trefla, co da im obłożenie końcówki.

Tam, gdzie S otworzy 1♠, kartę N można zakwalifikować (po partii) jako inwit do końcówki z fitem. Zresztą nawet po półpozytywnym podniesieniu do 2♠ S ma na jeszcze jeden ruch do przodu, po którym N zalicytuje końcówkę: