Rozdanie 31.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ K Q ♥ A Q 6 3 ♦ 5 3 ♣ A J 10 4 3
♠ J 10 ♥ K J 2 ♦ K Q 6 4 ♣ Q 8 7 2		♠ A 9 8 7 2 ♥ 10 9 8 4 ♦ A 8 ♣ K 6
	♠ 6 5 4 3 ♥ 7 5 ♦ J 10 9 7 2 ♣ 9 5

Zawodnik W, po pasie e-S-a, otwiera 1♣. Co powinien zalicytować teraz gracz N?

Praktycznie jest to wybór pomiędzy poniższymi opcjami:

1. 1BA. Podstawową wadą takiego wejścia jest to, że ręka N to jednak układ 5-4 i karta „asowa”, a więc taka, z którą często lepiej jest grać w kolor.

2. 2♣.W tych założeniach przyzwoitość nakazuje mieć sześć, a nie pięć trefli. Zabierzmy jedną blotkę karową z ręki N i dodajmy ją do trefli. Ta karta od razu wygląda inaczej!

Myślę, że większość graczy N zdecyduje się na 1BA gdyż jest ono bliższe współczesnym trendom licytacyjnym. Niestety za chwilę będą tego gorzko żałować bo każdy kontrakt na ich linii będzie już grany z kontrą. W związku z tym zapisy 200, 500, a nawet 800 dla EW nie powinny być rzadkością. Taka jest po prostu ta gra – raz na jakiś czas trzeba coś „postawić”.

W pułapkę zastawioną przez Piatnika nie wpadną jedynie ci spośród zawodników N, którzy zdecydują się zalicytować 2♣, a nie 1BA. Osobiście jednak nie jestem fanem takich wejść.

Dalsza licytacja może wtedy przebiegać tak:

(1) Kontra negatywna.

(2) Ukarnienie kontry z kartą W nie wchodzi w rachubę choć w tym rozdaniu jest decyzją wygrywającą. E może mieć 8 PC i układ 4441, a wtedy NS mogą wziąć na trefle nawet jedenaście lew. Zalicytowanie 2♦ informuje partnera również o tym, że W nie ma starszej czwórki gdyż w tej sekwencji preferujemy zgłaszanie kolorów starszych.

(3) 5+ pików, forsing na jedno okrążenie.

(4) Dół otwarcia, zatrzymanie treflowe, brak fitu pik.

(5) Skrajni optymiści podniosą do trzech i będzie to ich szczęśliwy ruch bo 3BA można wygrać.