Rozdanie 24.

Rozdanie 24 Rozd. W, po partii: -	♠ 3 ♥ A Q J 9 ♦ 9 8 ♣ A Q 8 7 5 3
♠ K Q J 9 5 2 ♥ 8 5 ♦ A K Q J ♣ K		♠ 10 8 6 4 ♥ 10 7 6 3 ♦ 6 5 4 ♣ 6 4
	♠ A 7 ♥ K 4 2 ♦ 10 7 3 2 ♣ J 10 9 2

W ma 19 PC i, praktycznie, dziewięć lew w ręce. Śmiało więc otwiera 1♣ i nawet nie podejrzewa, że za chwilę będzie musiał bronić końcówki przeciwników.

NS mają do wygrania bezproblemowy w rozgrywce kontrakt 5♣ ale dojście do niego, zwłaszcza po silnym treflu zawodnika W, nie jest takie proste. Z pomocą graczom z NS przyjść może ponownie (patrz rozdanie 19) „kontra – inwit”. Popatrzmy jak mogłaby wyglądać licytacja gdyby przy stole siedzieli czterej Wielcy Mistrzowie, do tego wszyscy w znakomitej formie:

(1) Jedyną „wolną” odzywką jest kontra. Pełni więc ona w tym momencie rolę inwitu. 4♣ byłoby „przepychem”.

(2) Licytuję to, co najbardziej lubię rozgrywać.

(3) Na pewno to wygrają. Mój singlowy król trefl mówi o tym bardzo wyraźnie. Idę więc w obronę bo 4♠ z kontrą przegram najwyżej za 300.

(4) Chyba ten z naprzeciwka domyśli się, że mam krótkość pikową.

(5) Partner nie kontruje, pewnie ma singla pik. 5♣ powinno się wygrać.

(6) Zalicytowali 5♣ w pełnym ataku. Wierzę im i bronię dalej.

Nie wiem ile razy w trakcie dzisiejszego turnieju miała miejsce taka właśnie licytacja i ile razy kontraktem ostatecznym było 5♠ z kontrą. Podejrzewam, że niezbyt wiele gdyż rozdanie to jest bardzo trudne dla każdego z graczy. Poza tym „kontra – inwit” jest konwencją stosowaną przez niewiele par, a bez niej rozdanie nie nabierze odpowiedniej dynamiki i licytacja może zakończyć się na kontrakcie 4♣ lub 4♠.