Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ 8 4 3 2 ♥ K 10 9 3 2 ♦ Q 9 4 ♣ 2
♠ A K 6 ♥ Q 8 6 ♦ A 10 8 ♣ 8 7 6 5		♠ 9 7 5 ♥ 7 5 4 ♦ 7 2 ♣ Q 10 9 4 3
	♠ Q J 10 ♥ A J ♦ K J 6 5 3 ♣ A K J

  Bardzo szczęśliwa, bezproblemowa w rozgrywce ale trudna do wylicytowania końcówka na linii NS. Początek wszędzie powinien być taki sam:

  (1) Negat.

  (2) 18-20 PC, skład zrównoważony, czwórka pików nadal możliwa.

  W tym momencie N znajdzie się w trudnej sytuacji gdyż nie dość, że jego siła jest graniczna na podjęcie jakiejkolwiek akcji, to jeszcze nie wiadomo jak sprzedać kartę, którą posiada czyli pięć kierów i cztery piki.

  Moja propozycja na pozbycie się takiego kłopotu jest następująca:

  „Zapominamy” o tym, że N już coś licytował i postępujemy tak jakby S otworzył 1BA. Funkcjonuje Stayman, transfery i wszystkie inne ustalenia, które para ma po własnym otwarciu 1BA. W omawianym rozdaniu wyglądać może to na przykład tak:

(1)  Transfer na kiery, a więc na pewno kolor 5+.

(2)  Inwit z czwórką pików. Alternatywą jest PAS.

  Oczywiście inwit z kartą N nie jest licytacją ewidentną. Jeśli chce on sprzedać słabszą kartę może postąpić w nieco inny sposób:

  (1) Stayman.

  (2) Słaba karta i minimum 4-4 w kolorach starszych.

  Po korygujących dwa kiery e-N-a dwóch pikach e-S-a gracz N powinien przenieść na 2BA gdyż granie na siedmiu atutach rozłożonych cztery blotki do „czegoś tam” z reguły nie jest dobrym pomysłem. Zwłaszcza, że na linii mamy minimum 23 PC.