Rozdanie 25.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ J 9 4 ♥ Q 10 9 5 ♦ 10 6 3 2 ♣ Q 10
♠ Q ♥ 8 ♦ A J 8 ♣ K J 8 7 6 5 4 3		♠ K 10 8 6 5 2 ♥ A K 7 4 2 ♦ K ♣ 2
	♠ A 7 3 ♥ J 6 3 ♦ Q 9 7 5 4 ♣ A 9

 Zawodnik W, pomimo tego, że jego partner będzie uparcie licytował tylko kiery i piki, najczęściej zakończy licytację końcówką treflową.

 Tym razem jednak nie o licytacji ale o rozgrywce chciałbym napisać analizując to rozdanie.

 Ustaliliśmy już, że W gra pięć trefli. N prostolinijnie wychodzi w jedyny nielicytowany kolor czyli w kara. Król ze stołu bierze lewę, a W musi obrać najlepszą drogę prowadzącą do wygranej. Z całą pewnością należy zgrać dwa kiery i do drugiego pozbyć się damy pik z ręki. Następny ruch to przebicie pika w ręce, a kara w stole. Teraz powrót kolejną przebitką i pora zabrać się za atuty. Jak należy je rozegrać?

  Przy podziale trefli 2 -2 to, jaką kartą teraz wyjdziemy nie ma znaczenia gdyż przeciwnicy wezmą dwie lewy i na tym skończą się ich roszczenia. Rozpatrzmy teraz podziały 3 -1. Jeśli jeden z obrońców ma AD10 lub AD9 jesteśmy bezradni. Przy singlowej damie możemy wyjść na początku królem lub blotką – to bez różnicy. I wreszcie dochodzimy do układu singlowy as u jednego i D109 u drugiego obrońcy. Teraz różnica istnieje bowiem koniecznie musimy wyjść blotką treflową!

  Widzimy więc, że najlepszym technicznie zagraniem jest wyjście małym treflem. W tym rozdaniu nie ma to oczywiście żadnego znaczenia bo atuty dzielą się 2 – 2. Warto jednak zapamiętać jak należy zachować się w analogicznej sytuacji.