Rozdanie 27.

Rozdanie 27 Rozd. S, po partii: -	♠ 10 8 ♥ J 6 ♦ A J 3 ♣ A K J 10 6 2
♠ A 9 2 ♥ K Q 7 5 3 ♦ 10 8 4 ♣ 7 4		♠ Q 6 3 ♥ A 10 9 4 ♦ K Q 7 5 ♣ 9 8
	♠ K J 7 5 4 ♥ 8 2 ♦ 9 6 2 ♣ Q 5 3

 Po dwóch pasach N będzie musiał zdecydować od jakiej odzywki rozpocząć licytację. Jeśli gra Strefą ma dwie opcje – 1♣ i, nieco naciągane ale coraz częściej akceptowane, 1BA. W przypadku grających Wspólnym Językiem dochodzi jeszcze trzecia możliwość czyli „Precisionowskie” 2♣.

  Oglądając pełny rozkład kart w rozdaniu widzimy, że podstawowym zadaniem strony NS jest niedopuszczenie do tego aby przeciwnicy znaleźli w licytacji kolor kierowy.

  Po otwarciu 1BA i transferze 2♥, który z pewnością da S, zawodnik W odzywkę tę skontruje i EW  za chwilę znajdą się w wychodzących trzech kierach. Powyżej tego poziomu NS nie powinni wprawdzie się już wychylać ale raczej to zrobią i oddadzą zapis 100 lub wyższy.

  Nieco większe szanse na sukces daje otwarcie 2♣. Wtedy może być na przykład tak:

(1) Pytanie o siłę i skład. Odzywka bezpieczna gdyż po odpowiedzi innej niż 2♠ przenosimy na 3♣, a to już nie forsuje.

(2) Maksimum otwarcia i 6-7 trefli.

 Teraz wszystko zależy od E. Jeśli wznowi kontrą – wygra, jeśli spasuje odda zapis 110 gdyż kontrakt 3♣ obkłada jedynie abstrakcyjny wist blotką(!) kier. Oczywiście bojowo nastawiony E może dać kontrę wywoławczą już w pierwszym okrążeniu.

 I ostatnia możliwość – N otwiera 1♣. E pasuje i jeśli S odpowie 1♦ (negat) to W „zahaczy się” jednym kierem i szanse na zapis dla NS znikną bezpowrotnie. Natomiast po rebidzie 1♠ przeciwnicy raczej będą wyłączeni z licytacji bowiem N zgłosi 2♣ (15+ PC), partner podniesie go do wysokości trzech i wszyscy się na to zgodzą, a E ponownie nie znajdzie kładącego wistu małym kierem.

  Jak więc widzimy po przeczytaniu tego nieco przydługiego wywodu, wszystko w tym rozdaniu zależało od losu i temperamentu graczy siedzących przy stole. Zapisy mogą być przeróżne – od 130 dla NS (10 lew na trefle po wiście atutowym) po 300 dla EW za 4♣ z kontrą bez dwóch.