Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ K Q 4 ♥ 9 8 4 ♦ J 8 ♣ A 10 9 4 2
♠ 9 ♥ K 7 6 2 ♦ A K 10 5 2 ♣ Q 5 3		♠ J 10 5 2 ♥ Q J 10 5 3 ♦ 9 7 6 ♣ K
	♠ A 8 7 6 3 ♥ A ♦ Q 4 3 ♣ J 8 7 6

  Czy S powinien otworzyć licytację po pasie E? Myślę, że większość graczy położy przed sobą kartonik z napisem 1♠. Moje zdanie na ten temat jest jednak inne. Rozumiem, że brydż współczesny to gra szalenie agresywna ale z rękami granicznymi (10-11 PC) powinniśmy kierować się szczególnymi zasadami.

  Pierwsza: Jakość koloru otwarcia. Skoro nasza siła jest mała, to pokażmy chociaż kolor wistu.

  Druga: Lokalizacja  naszych honorów. Singlowy as w ręse S to wartość kiepska – jedna lewa i już.

  Gdyby jednak „przenieść” go do trefli to potencjał ręki S byłby dużo większy i teraz otwarcie byłoby w pełni uzasadnione.

  To czy S spasuje, czy rozpocznie od jednego pika nie zaważy w sposób decydujący na losach rozdania. Kluczowe decyzje podejmowane będą na „trzecim piętrze”

  1. S pasuje:

  Gracz S ma do wyboru dwie odzywki:

  PAS - raczej zakończy licytację i EW łatwo wezmą 10 lew.

  3♠ - może do tego stopnia rozdrażnić gracza E, że zgłosi on w końcu 4♥. W zamyśle będzie to chęć przegrania tego kontraktu bez jednej zapewne z kontrą za 100. Piatnik jednak tak ułożył karty, że będzie to obrona zwycięska. Jeśli jednak 3♠ stanie się kontraktem  ostatecznym to za wzięcie dziewięciu lew NS będą mieli fantastyczny rezultat.

  2. S otwiera 1♠:

  (1)  Kolor + fit. To chyba najpopularniejsze rozwiązanie stosowane w takiej sytuacji.

  Jeśli E zgłosi 4♥ to NS znajdą się w poważnych tarapatach bowiem podjęcie właściwej decyzji czyli pójście w obronę w niekorzystnych założeniach jest decyzją bardzo trudną.

 Naprawdę trudno przewidzieć jakie zapisy dominować będą w protokole. Wszystko będzie zależało od intuicji i temperamentu graczy przy każdym ze stołów. Rozdanie wybitnie losowe.