Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ K ♥ KT ♦ AT64 ♣ KQJ532
♠ ♥ Q98762 ♦ J973 ♣ A84		♠ JT542 ♥ AJ54 ♦ 82 ♣ 76
	♠ AQ98763 ♥ 3 ♦ KQ5 ♣ T9

¹ słabe dwa

¹ multi

² dobre fity w obu kolorach starszych, zasadniczo blokujące (z solidniejszą ręką E zalicytowałby 4♣)

Nawet w drugim wypadku, mimo że E wskaże dobre fity w obu kolorach starszych, S nie powstrzyma się przecież przed zgłoszeniem 4♠. Może jednak wykorzysta tę informację w rozgrywce, choć i to jest wątpliwe, przecież E nie musi posiadać aż pięciu pików…

Tymczasem 4♠ będą możliwe do zrealizowania jedynie wówczas, gdy rozgrywający od samego początku będzie przygotowany na podział atutów 0–5, w praktyce sprowadzi się to do tego, że długo nie wolno będzie mu zagrać w piki, aż do momentu, gdy będzie w stanie efektywnie wykorzystać dojście do stołu ♠K.

Przeciwko 4♠(S) obrońca W zaatakuje bowiem w kiery, powiedzmy: ♥9, jak to ostatnio staje się coraz bardziej modne. Jego partner zaś weźmie pierwszą lewę ♥W/♥A i powtórzy ♥A/kierem. S przebije wówczas w ręce i…

Jak już wspomniałem, nie będzie mu wolno zagrać w atu; może wprawdzie odwlec na chwilę kluczowe zagranie w trefle, ale następnie musi zabrać się właśnie za ten pierwszy kolor. Powiedzmy, że W raz trefle przepuści, pobije ♣A drugą rundę tego koloru i zagra po raz trzeci w kiery (optymalnie dla swojej strony). Rozgrywający będzie musiał przebić w ręce, ściągnąć dwa kara (jeśli dotąd nie zgrał żadnego), kończąc na stole i – nadal nie ruszając atutów – kontynuować stamtąd dobrymi treflami. W końcówce…

… gdy zagranego z dziadka ♣K E przebije, rozgrywający nadbije w ręce, wejdzie na stół ♠K i ponowi stamtąd treflem. Gdy zaś w ósmej lewie ♣K nie zostanie przez obrońcę z prawej przebity, S albo zrzuci z ręki ♦D, albo i tak przebije go w ręce małym pikiem, wróci do dziadka ♠K i ponowi stamtąd treflem… Tak czy owak, ♠W 10 x x x w ręce E zostaną wyparadowane i obrońca ten zdobędzie tylko jedną wziątkę atutową.

Rozgrywka istotnie elegancka, ale w zakryte karty w zasadzie niemożliwa do przeprowadzenia. Chyba że gracz E finalne 4♠(S) mało racjonalnie skontruje; tego jednak nie powinien rzecz jasna czynić. Protokoły rozdania powinny więc wypełnić przede wszystkim wpadkowe 100 dla WE.

Teoretycznie rzecz biorąc, minimaksem rozdania jest obronne 5♥(WE) z kontrą – bez dwóch, 500 dla NS. Żaden zawodnik E, widząc w swojej ręce pięć pików, na pewno jednak na taką obronę się nie zdecyduje.

Minimaks teoretyczny: 5♥(WE) z kontrą, 9 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 10(N!);

♥ – 9(WE);

♠ – 10 (S!);

BA – 6(NS,WE!).