Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ AQ762 ♥ 85 ♦ KJT8 ♣ K9
♠ K983 ♥ AQ92 ♦ A93 ♣ T7		♠ JT54 ♥ KJ4 ♦ 65 ♣ J842
	♠ ♥ T763 ♦ Q742 ♣ AQ653

¹półforsujące

² kontra – wywoławcza do pików, jak na otwarcie 1♠ – byłaby tu bardzo niebezpiecznym krokiem (z czterema pikami)

Na wielu stołach turnieju ostatecznym kontraktem staną się właśnie 3♦(N). Po licytacji, jaka będzie miała miejsce, zlecanym pierwszym wistem będzie blotka atu. I teraz – aby bezwarunkowo ograniczyć przeciwnika do dziewięciu wziątek – W będzie musiał zabić pierwszą lewę asem (!) i – najlepiej – powtórzyć karem. Po takim wstępie rozgrywający będzie musiał oddać jeszcze trzy wziątki – najczęściej będą to dwa kiery oraz pik.

Tymczasem po – być może rutynowym – przepuszczeniu przez W pierwszej lewy karowej – to gracz N wysforuje się na czoło wyścigu o dodatkową lewę (dziesiątą dla NS, czwartą dla WE). Weźmie bowiem pierwszą lewę ♦8 w ręce, następnie zaś zgra ♠A, zrzucając z dziadka kiera, przebije na stole pika, ściągnie ♣K oraz ♣A, przebije w ręce trefla, przebije pika, zagra ze stołu ♣D (mógł to też uczynić w poprzedniej rundzie koloru) – przebitkę W ♦9 poprawi w ręce ♦W, po czym zrobi jeszcze dwie obustronne przebitki pikowo-treflowe; ta ostatnia zrealizuje też tak zwany manewr złodziejski. I to już będzie 10 lew po stronie NS. Są też, rzecz jasna, inne warianty szczegółowe rozgrywki na 10 lew (po przepuszczeniu przez W pierwszej lewy).

W protokole tego rozdania znajdą się więc przede wszystkim odzwierciedlające opisane wyżej fakty zapisy w wysokości 110 i 130 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3♦(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 6 (NS,WE!);

BA – 7 (NS).