Rozdanie 17.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ A J 8 4 3 2 ♥ Q 4 ♦ A 8 7 ♣ A 3
♠ 9 7 6 ♥ 8 6 5 3 2 ♦ 5 3 ♣ J 10 7		♠ K 5 ♥ J 9 ♦ J 10 6 4 ♣ K 9 5 4 2
	♠ Q 10 ♥ A K 10 7 ♦ K Q 9 2 ♣ Q 8 6

W tym rozdaniu widać problemy, jakie występują w polskich systemach z rebidami po otwarciu 1 w starszy i odpowiedzi one over one. N otworzy 1♠, S zalicytuje „polskie” 2♣ i co ma zalicytować N? 15 PC i sześć niezbyt silnych pików, na 3♠ za słaby kolor, pozostaje 2♠ albo 2BA. Po 2♠ są szanse dojść do szlemika, jeżeli S zalicytuje powoli – po forsującym 2BA N wskaże szóstego pika i po podniesieniu przez S do końcówki ma na pewno na jeszcze jeden ruch do przodu mając trzy asy. Licytacja może wyglądać mniej więcej tak:

4♠ – pomimo 16 PC jest za mało kontroli, aby prowokować szlemika cue bidem;

5♣ – cue bid, 15 PC, a zwłaszcza trzy asy to za ładna karta, aby pasować;

5♦ – cue bid;

5♠ – brak cue bidu w kierach.

Licytację ułatwiłoby transferowe wydłużenie koloru po 2BA, pozwalające przekazać intencje szlemikowe niżej:

3♥ – 6+♠;

3♠ – „porozmawiajmy o szlemiku”;

3BA – brak krótkości.

Nawet, jeżeli teraz S da do tyłu 4♠, uważając, że jedna zachęta wystarczy (w końcu otwierający może mieć nawet tylko 11-12 PC), to N na pewno nie wypuści już partnera przed szlemikiem.

Tam, gdzie S po 2♠ powie 3BA, licytacja się zakończy.

Z kartą N, mimo 15 PC, nie widać żadnego powodu, aby ruszyć dalej.