Analizy przygotował

Marek Wójcicki

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ A 9 7 6 5 2 ♥ A J 9 4 ♦ K 2 ♣ 4
♠ K 3 ♥ Q 10 3 ♦ A Q 10 8 ♣ K J 9 8		♠ Q 8 4 ♥ 8 2 ♦ 9 6 3 ♣ 7 6 5 3 2
	♠ J 10 ♥ K 7 6 5 ♦ J 7 5 4 ♣ A Q 10

W tym rozdaniu gracze N będą otwierać 1♠, po pasie E S zalicytuje na większości stołów 1BA (przy dzisiejszym stylu, gdzie odpowiedź 2/1 forsuje do dogranej, a 2BA też chyba już u nikogo po otwarciu 1 w starszy nie jest inwitem bez fitu, dla 1BA nie ma alternatywy). W, pomimo 15 PC, powinien pasować, zresztą ewentualna kontra wiele nie zmieni – N zalicytuje 2♥, a S powinien podnieść do końcówki kierowej (11 PC z grającymi potencjalnie wszystkimi figurami za wyjątkiem waleta karo).

E pewnie zawistuje w karo – przy braku wyraźnej preferencji, gdy N wskazał oba starsze, krótszy z kolorów młodszych lepiej rokuje przy wyrabianiu bądź odbieraniu lew w tym kolorze.

Rozgrywający pobije asem, i tam, gdzie na 1BA padła kontra, sygnalizująca potencjalny podział kierów 4-1, rozgrywający może zacząć atuty od zagrania kiera do waleta, a potem as pik, pik. W, po wzięciu na króla nie ma dobrego zagrania, naturalne wydaje się as karo, karo, po czym na „bezpiekę” przebijamy pika królem kier i bierzemy 10 lew.

Przy tak sprzyjającym układzie każda sensowna rozgrywka końcówki kierowej prowadzi do wygrania, a często i nadróbki. Podobnie zresztą z końcówką pikową. Wychodzi także 3BA z ręki S.