Rozdanie 5.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ J 10 ♥ K 5 ♦ 10 8 7 6 ♣ 10 8 7 6 3
♠ A Q 9 8 ♥ Q J 7 ♦ A K Q 5 4 3 ♣		♠ K 7 3 2 ♥ A 10 8 3 ♦ J 9 ♣ A 9 4
	♠ 6 5 4 ♥ 9 6 4 2 ♦ 2 ♣ K Q J 5 2

 Prawie wszystkie pary EW osiągną w tym rozdaniu grę premiową. Gdybyśmy wcześniej znali pełen rozkład kart, to z pewnością zalicytowany zostałby szlem bezatutowy. Nie jest to jednak kontrakt godny polecenia. Myślę, że najczęściej grany tu będzie szlemik pikowy, choć w końcowej fazie licytacji zawodnik W będzie miał pewne przesłanki ku temu, by powiedzieć 7♥.

1. Cue bidy
2. Pytanie o 5 wartości.
3. 0 lub 3.
4. Ponieważ odpowiedź na pytanie o wartości nie jest jednoznaczna, W mówi 5♠ asekurując się przed taką ręką partnera: ♠ W10xx  ♥ K10xx  ♦ Wx  KDW. Oczywiście gracz E z trzema wartościami musi poprawić kontrakt ostateczny.
5. Mam trzy wartości.

 Teraz W może już ze sporym prawdopodobieństwem ocenić szanse wzięcia trzynastu lew. Warunek konieczny to podział atutów 3-2 (67%). Jeśli tak jest, a nie chcemy grać szlema na impasie kierowym, to musimy zrzucić trzy kiery na kara, a potem jednego z ręki przebić w dziadku, a drugiego pozbyć się na asa trefl. W tym momencie bardzo przydałyby się w ręce E trzy kara lub walet w tym kolorze. O tym jednak dowiedzieć się nie jesteśmy w stanie, a przy dwóch blotkach karowych w dziadku potrzebny będzie jeszcze jeden podział koloru 3-2. Poza tym partner może mieć skład 4414, a wtedy musimy liczyć na podział kar 3-3 lub impas kierowy. E nie zgłosił wprawdzie cue bidu karowego, ale czy z singletonem, a nie wysokim honorem karowym powinien to zrobić?

 Statystycznie szansa na szlema jest więc wyraźnie mniejsza, niż granica opłacalności licytowania tego kontraktu (66,6%).

 Tak wygląda teoria, w praktyce czyli przy stole gracz W musi samodzielnie podjąć decyzję za pół maksa. Szlemik będzie bowiem +- średnią, wygrany szlem da nam zapis bliski topowi, a przegrany notę zaledwie kilkuprocentową.