Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ J 9 ♥ A 9 7 6 4 ♦ J 10 7 2 ♣ J 8
♠ Q 4 ♥ J 2 ♦ A Q 8 5 3 ♣ A 10 7 5		♠ A K 7 6 3 2 ♥ 5 ♦ K 9 6 ♣ Q 6 3
	♠ 10 8 5 ♥ K Q 10 8 3 ♦ 4 ♣ K 9 4 2

 Para EW ma w tym rozdaniu wszystko, co jest w brydżu ważne – dużo punktów i uzgodniony kolor pikowy. Jeśli więc przeciwnicy nie będą przeszkadzali w licytacji kontraktem ostatecznym stanie się końcówka pikowa. Być może znajdą się również takie pary, które wylicytują tu grę premiową. Szlemik (pikowy lub karowy) nie jest tu wcale takim złym kontraktem. Do jego realizacji potrzebne są bowiem dwa podziały 3-2 w pikach i karach. Szansa matematyczna na zastanie takiego układu to 46%. Dodatkowo przy grze w piki wygramy jeszcze wtedy, gdy kara są 4-1, czwórkę ma S, a N singlową dziesiątkę lub waleta. Nie takie szlemiki już się przecież wygrywało.

 Problemem i to poważnym mogą być dla graczy z EW ich rywale. Jeśli bowiem uda im się zaistnieć w licytacji kierami, to trzeba będzie podejmować decyzję na wysokości pięciu, a to nigdy nie jest łatwe. Popatrzmy, pamiętając jednocześnie, że NS są w założeniach korzystnych:

1. Czwarty kolor.
2. Brak trzech pików i zatrzymania kierowego.
3. A co mi tam – my przed, a oni po.

 Jeśli W zdecyduje się teraz na kontrę, to 5♥ przegranych zostanie bez trzech za 500 i z całą pewnością nie będzie to sukces pary EW. Gracz W powinien jednak po pięciu kierach forsująco spasować. Ma przecież, w świetle dotychczasowej licytacji, naprawdę dobrą kartę – w kierach nic, w pikach drugi honor (a mógł być przecież singiel), niezłe kara, a w treflach jeszcze as. Po jego pasie partner z pewnością powie pięć pik i wylicytowany zostanie optymalny kontrakt.

 Niestety wszystko to jest jednoznaczne i proste tylko na papierze, a o tym co się wydarzyło naprawdę opowie nam dopiero protokół tego rozdania.