Rozdanie 12.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ 4 ♥ A K J 7 6 5 ♦ J 7 5 ♣ 9 4 2
♠ A 10 9 3 ♥ 4 ♦ Q 9 6 4 3 2 ♣ 8 5		♠ K J 6 5 ♥ 10 8 3 2 ♦ 10 ♣ K Q J 10
	♠ Q 8 7 2 ♥ Q 9 ♦ A K 8 ♣ A 7 6 3

 Walka o punkty zakończy się tym rozdaniu w fazie licytacji. Jeśli bowiem parze NS uda się osiągnąć końcówkę bezatutową, to zostanie ona zrealizowana i da graczom z NS bardzo dobry wynik. Często będzie to nawet zapis 630, gdyż przeciwko „firmówce” gracz W najprawdopodobniej zawistuje w karo.

 Jeżeli NS zdecydują się na kontrakt 4♥, to wygrać go nie będą w stanie. Końcówka kierowa nie jest wprawdzie kontraktem beznadziejnym, ale znacznie słabszym niż 3BA, które zależy wyłącznie od tego, czy na starcie nie oddamy pięciu lew pikowych.

 Uniwersalnej metody na wylicytowanie optymalnego kontraktu niestety nie ma. Zawodnik S może jedynie przybliżyć się do podjęcia właściwej decyzji. Po otwarciu 2♦ (mini-multi) wyglądać to będzie tak:

1. Silne pytanie o siłę i skład. Zatrzymanie się w częściówce jest możliwe jedynie wtedy, gdy otwierający odzywką 3♣ wskaże minimum otwarcia.
2. Kiery i maksimum.
3. Jeśli górę otwarcia partnera stanowi AKWxxx w kierach, to 3BA będzie najlepszym kontraktem. Jeżeli jednak jego maksimum oparte jest na układzie 6-4 (♠ x  ♥ KW10xxx  ♦ xx ♣ KDxx lub coś w tym rodzaju), to firmówka jest kontraktem niezbyt mądrym.

 Jak to często w brydżu bywa, w pewnych sytuacjach po prostu musimy coś trafić. Podpowiedzią dla S przy podjęciu kluczowej decyzji może być jedna z reguł Boba Hammana: Jeśli jedną z wchodzących w grę sensownych odzywek jest 3BA, to jest to zawsze odzywka właściwa.