Rozdanie 28.

Rozdanie 28 Rozd. W, po partii: NS	♠ A 9 7 ♥ Q 9 4 3 ♦ A 6 5 4 ♣ A 10
♠ Q 10 3 ♥ K 8 5 ♦ K Q J 7 2 ♣ 3 2		♠ J 8 5 4 ♥ A J 7 2 ♦ 9 3 ♣ Q J 7
	♠ K 6 2 ♥ 10 6 ♦ 10 8 ♣ K 9 8 6 5 4

 Bardzo delikatne, „maksowe” rozdanie, w którym każdy z graczy może podjąć dobrą lub złą decyzję.

 Pierwszy jest W, który musi odpowiedzieć sobie na pytanie: „otwierać, czy pasować?”. W jego przypadku decyzja nie jest jednak zbyt trudna i kartonik z napisem 1♦ powinien pojawić się na stole. Głównym powodem rozpoczęcia licytacji z jedenastoma punktami jest jakość koloru karowego.

 Kolej na N, który ma naprawdę twardy orzech do zgryzienia. Czy czternaście ładnych punktów pozwala dać kontrę na 1♦ pomimo kiepskich fitów w wywoływanych kolorach? Jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie niestety nie ma. Szczerze przyznam, że gdybym grał w tym turnieju na pozycji N, moim wyborem byłaby kontra.

 Jeśli jednak N spasuje, to dalej będzie prosto:

 Jeżeli N wylosuje na pierwszym wiście asa trefl, kontrakt zostanie przegrany bez dwóch, a po wyjściu w inny kolor rozgrywający z łatwością weźmie siedem lub nawet osiem lew. Nie wiem jednak jakie przesłanki miałyby skłonić e-N-a do wistu treflowego. Praktycznie możemy więc założyć, że grane przez W 1BA po prostu wychodzi.

 Po kontrze wywoławczej na 1♦ rozdanie nabierze rumieńców, a stawką będzie zapis zbliżony do maksymalnego. Poniżej dwa warianty dalszego przebiegu licytacji, w których kluczowe decyzje podejmują gracze E i S.

1. Trzy kiery.

 E przegrywa 2♥ bez jednej i para NS zapisuje 50 na swoją stronę.

 Tu S nie „odpuszcza” i mówi 3♣, bo przecież partner powinien mieć fit w jego kolorze. Dziwi go wprawdzie nieco to, że N sam nie powiedział 3♣, ale co tam… Zapis zmienia linię, a jeśli jeszcze E da „turniejową” kontrę, to za -200 NS dostaną zaledwie kilka procent.