Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 10 8 3 2 ♥ 9 7 6 5 ♦ 4 ♣ J 9 8 7
♠ K 9 7 6 ♥ A K 3 2 ♦ Q 8 3 2 ♣ 4		♠ J 4 ♥ 4 ♦ K 7 5 ♣ A K 10 6 5 3 2
	♠ A Q 5 ♥ Q J 10 8 ♦ A J 10 9 6 ♣ Q

 Karty rozdawał S i z całą pewnością rozpocznie licytację odzywką 1♦. Następny w kolejności, czyli W, ma 12 PC i obie starsze czwórki. W związku z tym wielu z zajmujących tę pozycję graczy da kontrę wywoławczą. Odzywka taka obiecuje jednak możliwość gry we wszystkie pozostałe kolory (dubleton trefl czasami zdarzyć się może) i zawodnik E, bazując na tym prostym założeniu, doprowadzi parę EW do beznadziejnej końcówki bezatutowej. Ma przecież, przynajmniej hipotetycznie, siedem lew treflowych oraz stopera karowego. Cóż więcej mu potrzeba? Nic, no może oprócz innego partnera…

 Trzy bez atu zostanie przegrane „bez miliona”, a potem zapewne rozpocznie się ożywiona dyskusja pomiędzy graczami pary EW.

 A oto bardziej konserwatywny wariant licytacji:

 Po dwóch pasach zawodnik E wznawia licytację odzywką 3♣, która w tej sytuacji oczywiście nie jest blokiem, ale inwitem do końcówki opartym na solidnym longerze treflowym. Solidnym to nie znaczy pełnym, więc W powinien porzucić jakiekolwiek myśli o końcówce. Gdyby E miał trefle typu AKDWxx/AKDxxxx i jeszcze coś „z boku” to mógłby, po zbilansowaniu rozdania, zapytać partnera o stopera karowego licytując na pozycji wygasającej 3♦.

 Skromne 110 powinno być bardzo dobrym wynikiem dla pary EW.